Beetje Noordwijk

Noordwijk staat in brand. De burgemeester heeft het over raddraaiers, maar het klinkt alsof hij het over doerakken heeft. Men denkt dat als alles verkleind wordt, het minder erg overkomt. Ze hebben het over brandjes, vechtpartijtjes en af en toe een beetje vandalisme. Ik zie de beelden en zie een bus in de fik staan. Ik zie brand- en vernielingssporen alsof ik naar een stad kijk die in een oorlogsgebied ligt. Dan hoor ik met verbijstering een buurtbewoner het volgende zeggen: “Er zijn weleens incidenten geweest. Een beetje intimidatie, bedreigingen, maar dat komt altijd in een golfbeweging. Soms is het heel rustig, soms niet." Hij vertelt het alsof de aardbeien in de supermarkt soms een beetje duurder zijn en dan weer niet. Een beetje intimidatie. Ik liet de woorden op me inwerken. Wat is dan veel intimidatie? Een beeld van een verbrande, gesloopte regenpijp komt op mijn netvlies. Een beetje kapotgemaakt. Ach ja, het is een golfbeweging. We maken mensen dan weer bang en dan weer niet. We terroriseren een beetje de buurt en dan weer niet. Moet kunnen toch? Die bengels toch ook. Net toen ik mijn mond die van verbijstering over deze laconieke opmerking opengevallen was dicht had, vloog deze weer een halve meter verder open, omdat er schijnbaar veel, heel veel geklaagd is over deze kleine groep boefjes. Maar pas nadat een deel van de buurt zelf in actie wilde komen, werd er ingegrepen door de lokale politiek. De burgemeester constateerde een opbouw in de ernst van de incidenten, een beetje beledigingen en provocatie naar de politie toe en een beetje intimidatie naar de bewoners van de buurt. Joh! Dacht ik. Je meent het. Je buurt moet er kennelijk eerst uitzien als een oorlogsgebied en je moet als buurtbewoner eerst je huis in geïntimideerd zijn, waar je vervolgens niet meer uit durft, om een beetje steun te verwachten uit de hoek waar het al veel eerder vandaan had moeten komen. Een beetje jammer. Noordwijk. Het ligt toch echt in Nederland. Een beetje schaamtevol zie ik de beelden. Waar is de ruggengraat als je die nodig hebt? Een handjevol reljongeren hebben dan misschien weinig herseninhoud, maar wel het lef om elke avond de boel te verzieken in een maatschappij die wij ook voor hen netjes proberen te houden. Dat is ook een soort ruggengraat. Helaas. Uiteindelijk kwam de rust wat terug in de buurt door de noodverordening. Maar zoals een buurtbewoner het al zo mooi zei, het was wel een beetje laat.