Alles komt op het juiste moment.

Deze spreuk heb ik mezelf jaren geleden goed ingeprent en ondanks dat ik er moeite mee had om dit daadwerkelijk te geloven bleef ik het steevast tegen mezelf en anderen zeggen. Sinds kort krijg ik echter steeds meer bewijzen dat het daadwerkelijk zo werkt en dat je alles wat je echt nodig hebt in het leven op het juiste moment krijgt aangereikt. Het enige wat je hoeft te doen is geduld en vertrouwen te hebben. Mijn moeder roept al heel lang: ‘Toeval bestaat niet, de dingen vallen je toe en het is aan jou om het te zien en er al dan niet iets mee te doen.’ Ik vond dit altijd al prachtig gezegd van haar en zo werkt het Universum echt. Als je dingen vanuit je hart wenst en het vervolgens loslaat dan komt het vroeg of laat naar je toe. Zo wilde ik 2 jaar geleden vrijwilligerswerk gaan doen maar wist niet precies wat het beste bij me paste en liet het daarom rusten, tot ik begin vorig jaar een artikel las over een Taalcafé wat geopend werd en meteen voelde dat dit het was. Er ging een wereld voor me open en ik voel me hier als een vis in het water. Zo ging het ook met schrijven. Al langere tijd had ik het plan om meer met deze hobby te gaan doen maar hoe precies? Tot ineens “toevallig” de columns op mijn pad kwamen en dit precies bleek te zijn wat ik leuk vind. En dan de liefde…Ik zei telkens dat de juiste man vanzelf op mijn pad zou komen als ik er klaar voor was. Natuurlijk had ik stiekem een wensenlijstje; een leuke, aantrekkelijke, lieve man die van lopen houdt en van de natuur, die enigszins spiritueel is, een gevoelsmens en waar ik vooral ook veel mee kan lachen. En zo stonden er nog wat details op het lijstje. Nadat ik enkele maanden geleden een blauwe maandag op Tinder had gestaan, wat een compleet fiasco was waardoor ik me snel weer heb afgemeld (zie mijn column: ‘Love me Tinder, love me (un)True’), ontmoette ik kort daarna via een vriendin een man die op het eerste gezicht al verdacht veel leek op de man van mijn wensenlijstje (zelfs inclusief knotje, zie mijn column ‘Knotjes en Schotse rokken’). Toen bleek dat hij, net als ik, met de Nacht van de Vluchteling mee wilde lopen zijn we samen gaan trainen. Al bijna 500 km. hebben we afgelegd en de Nacht van de Vluchteling hebben we vorige week met succes gelopen. Inmiddels hebben we het meer dan leuk samen en ik kan werkelijk achter al mijn wensen van het lijstje een vinkje zetten. Zou dit dan het juiste moment zijn? Ik wacht het rustig af, geduld en vertrouwen! 🙂