We noemen geen namen

Een collega sprak mij laatst vermanend toe: ‘Zeg, mother of three, waarom schrijf je nooit meer over je zonen?’ Ik schrijf schriften vol, maar plaats het niet meer online. Op dringend verzoek van diezelfde zonen. Hoe anoniem en vriendelijk de teksten ook zijn, het blijft in de woorden van de oudste: ‘Nee. Gewoon nee.’ Die uitdrukking, uitgesproken in een onderkoelde, nonchalante toon, mocht dan wel weer vermeld worden.

Bij mijn zonen is de grens tussen wat kan en wat niet kan heel helder, maar in andere situaties kan het lastig zijn om de geschreven en ongeschreven privacyregels in te schatten. Zeker als je geen hulp krijgt van een raadgevend referendum of het Amerikaanse congres. En met de naderende Algemene Verordening Gegevensbescherming zal het nog lastiger worden.

In sommige opzichten is die AVG makkelijk: grofweg moet je melden welke gegevens je opslaat en waarom. Dus beste opdrachtgevers, ik sla jullie NAW-gegevens op in mijn telefoon, computer en navigatiesysteem, zodat ik een afspraak kan maken, weet waar ik heen moet en, niet onbelangrijk, een rekening kan sturen.

Maar zodra er medische gegevens bij komen kijken, wordt het ingewikkeld. Ik kan niet altijd generaliseren en anonimiseren. Ik vraag het daarom maar gewoon vooraf aan de betrokkenen. Mag ik op deze manier ongeveer vertellen wat er met jou aan de hand is, wat het probleem is bij het werken en wat daarom een goede aanpassing zou zijn? Zoiets. Vast niet AVG-proof, maar heel die wetgeving is voor mij Chinees. Als ik mijn best doe, dan zal dat toch wel goed genoeg zijn om die duizenden euro’s aan boetes te voorkomen? Serieus, duizenden euro’s aan boete. Ik vraag me af wat meneer Zuckerberg moet betalen voor de behoorlijke privacy-misser van zijn bedrijfje.

Na een weekendje google-research voor mijn thriller, vind ik het ook wel fijn als me gevraagd wordt wat ik wil. Zeker als ik de maandag erna als keurige consultant bij mijn opdrachtgever zit en ongevraagd advertenties krijg voorgeschoteld die voor het gehele managementteam zichtbaar zijn en kennelijk horen bij mijn psychopathie-, martel-, drugs- en seksgerelateerde zoekacties. ‘Wilt u dat we voor u interessante advertenties tonen?’ Nou,….. Nee. Gewoon nee.