Mijn Opa & Kip

Al sinds dat ik me kan herinneren eet mijn opa, mede door toedoen van mijn oma, vegetarisch. Stiekem denk ik dat hij vlees eten soms best mist, met name kip. De frustratie die het “geen kip mogen eten” met zich mee brengt, is goed naar boven gekomen in de volgende twee situaties: 1) Afgelopen Sinterklaas hebben we met de hele familie lootjes getrokken, en moesten we voor elkaar een surprise maken. We hadden geen afspraken gemaakt over het type surprise, want je gaat er toch gewoon vanuit dat iemand een “normale” surprise kan maken. Niet dus. Mijn lieve opa had mijn nichtje van 8 jaar oud getrokken. Je zou verwachten dat je als opa een leuk, lief, schattig meisjesachtige surprise maakt. Niet dus. Nee, mijn opa’s surprise voor mijn nichtje van 8 was een afgedekte emmer, met daarin een hele (!) kip, badend in het vet. Ik herhaal, een HELE kip, die nog rauw was ook. Wat dacht mijn opa? Hoe kwam hij in godsnaam op dit idee? Revenge omdat hij zelf geen kip mag eten en er dan maar voor zorgen dat niemand in mijn familie ooit nog kip wíl eten? En dan ook nog het jongste slachtoffer kiezen? Ik vind het knap. Situatie 2) Tijdens een familiediner stelde iemand de vraag “Als je een dier mocht zijn, welke zou je dan kiezen?” De antwoorden varieerden van roofvogel, tot leeuw of olifant, redelijk normaal en goed onderbouwd allemaal. Tot mijn opa moest antwoorden. Wat denk je? Precies ja, mijn opa koos voor “Plofkip”. Misschien wordt het tijd dat ik mijn opa binnenkort meeneem om ergens een lekker kippetje te gaan eten?