Je zit in mijn allergie. Of is het mijn jaloezie?

Het is woensdag 16 mei als ik nog net niet weg waai op de boulevard in Zandvoort. Ik ben er met mijn ex. Hij heeft een camper die we ergens verderop op de camping hebben neergezet en waar we een nachtje gaan vertoeven. We lopen langs de zee opzoek naar een lekker eettentje. We hebben zo’n trek dat we onderweg even een bakje kibbeling nemen. Tot ons verdriet waait deze van de tafel af. Bam, op de grond. We vragen aan de kibbelingverkoopster waar we nog meer verse vis kunnen eten. ‘Daar in de bocht moet je naar beneden lopen, daar verkopen ze de lekkerste vis’. Zo gezegd, zo gedaan.

Het restaurant ziet er van buiten uit als een kasteeltje. Van binnen lijkt het een vissersboot. De ultieme beleving zo aan het strand. De schattige, lange, beleefde ober verteld dat de ‘catch of the day’ Zeewolffilet is. Deze wordt geserveerd met Hollandse asperges. Kom maar door, twee maal graag. We bestellen een flesje wijn. Een van de duurste, want dat mag wel een keer en ‘we zijn er nou toch’. De kibbelingverkoopster had gelijk en het is maar goed dat we naar haar geluisterd hebben. Locals weten het ten slotte altijd beter. Het eten is heerlijk.

We hebben goede en diepgaande gesprekken. Hij snijdt een onderwerp aan waar ik nog nooit over na heb gedacht. Dit heeft mij zo aan het denken gezet. Als voorbeeld noem ik nu even iets waar we ons waarschijnlijk allemaal wel in kunnen vinden. Die Instagram meisjes die het perfecte leven lijken te hebben. Of de knappe BN’ers. Vaak vinden we ze irritant of we hebben een hekel aan ze. Ze zitten in ons allergie. Of zijn we gewoon jaloers, omdat zij iets doen wat wij niet kunnen?

Mijn ultieme persoonlijke voorbeeld waar dit van toepassing is, is dat ik een hekel heb aan enthousiaste mensen. Maar hoezo zou ik een hekel hebben aan enthousiaste mensen? Wat is daar nou erg aan? Stiekem is dat gewoon een eigenschap die ik meestal zelf niet kan uiten en ik had gewild dat ik daar beter in was. Zij kunnen dat wel en daarom zijn zij vervelend.

Misschien is het een mooie uitdaging om die allergie te ontwikkeling tot een goede eigenschap, in plaats van het irritant te vinden bij anderen. Met een volle buik en deze wijze les op zak, waggelen we terug naar de camper.