Ik wens jou een fijne dag

Tijdens de treinreis ben ik vaak aan het werk voor school, luister ik muziek of maak ik een praatje met een medereiziger. Onlangs luisterde ik naar een podcast, een zogeheten TedTalk. Het thema was ‘Screentime’. door Amber Case. In de podcast legde ze uit hoe onze telefoon steeds meer onze levens binnen sloop. Ze vertelde hoe onze telefoon een tweede identiteit werd. Ze gaf het voorbeeld over publieke plekken, waar wij geen identiteit of historie aan kunnen ontleden. Op dit soort plekken is onze telefoon onze meest veilige plek. We hebben er een historie mee en het geeft ons identiteit. Denk maar eens aan alle sociale contacten die we hebben door onze telefoon. Wanneer ik op een station zit te wachten op mijn trein, zie ik om mij heen allemaal mensen die verzonken zitten in een smartphone. Zowel jong als oud worden opgeslokt door een oplichtend schermpje, met de daarbij afsluitende oordopjes. Nu is een smartphone van zichzelf geen verkeerd apparaat. Maar wat mij wel eens zorgen maakt is dat we steeds meer van elkaar vervreemden. Natuurlijk hebben we thuis wel onze familie en vrienden waarmee we contact hebben, maar met bijvoorbeeld een medereizigers durven we geen gesprek aan te knopen. Niet dat we gesprekken verplicht zouden moeten maken, maar iets meer naar elkaar omkijken zou de wereld een stukje mooier maken. Het viel me laatst op dat we in de trein erg dicht in elkaars sociale ruimte komen. Op de een of andere manier durven we geen contact meer te maken. We durven elkaar bijna niet meer te groeten, laat staan een gesprek aanknopen. En tot mijn grote schaamte moet ik zelf ook toegeven dat ik het prettiger vind om me te verschuilen achter een beeldscherm dan dat ik een praatje begin met de persoon tegenover mij. Persoonlijk denk ik dat wanneer je praatje met iemand maakt er meer gebeurt dan we soms denken. Wanneer iemand een praatje met je aanknoopt en interesse in je toont voel jij je gezien. Op jouw beurt verrijk jij je leven wanneer je in gesprek komt met andere mensen. Je kunt zo ontzettend veel leren van hoe iemand anders leeft. Ik denk dat wanneer we oprecht omkijken naar onze medereizigers, collega’s, klasgenoten, familieleden of buren, de wereld een klein stukje mooier wordt. Of je dit nu doet vanuit je geloofsovertuiging, normen en waarden die voor jou belangrijk zijn of om misschien weer een hele andere reden, ik wil je uitdagen om voor jezelf te kijken hoe jij een klein beetje van jouw tijd kan investeren in de mensen om je heen.