De poppenkast van Rutte en Willy

‘Voorzitter. Wij zijn van mening dat de heer Rutte keihard liegt. Er zijn wel degelijk memo’s over dit onderwerp geschreven.’

‘Meneer Rutte.’

‘Voorzitter. Natuurlijk, er is over gesproken en er zijn memo’s. Sterker nog, ik heb er zelf voor gepleit het in modernere vorm in het basispakket te houden. Dat wil zeggen: capsules en niet meer in vloeibare vorm. Levertraan is essentieel voor ons geheugen.

De memo’s hangen aan mama’s koelkast. Met van die leuke aardbeien-magneetjes. Anders vergeet ik vanmiddag als ik boodschappen ga doen levertraan te halen. Dat geheugen van mij… Haha!’

‘Meneer, Rutte! Aan de orde is het debat over afschaffing van de dividendbelasting.’

‘Werkelijk? O, daar kan ik mij niets meer van herinneren. Zijn daar memo’s over?’

Als Jan Klaassen liegt, draait en manipuleert, wordt erom gelachen. Was het niet zo ernstig, dan konden we ook nog om Rutte lachen. En wat te denken van Alexander? Nee, ik bedoel niet Willy de Walvis. Ik heb het over Pechtold, die nu hij voor ‘de regeringsclub’ speelt opeens juicht als een voetballer die scoort tegen zijn oude club: huichelachtig ingetogen als Rutte overleeft.

De motie van afkeuring is net zo goed voor hem als voor Rutte en poppenkastfiguur Wiebes. Maar wat maakt het ook uit, want de motie heeft het niet gehaald. Dus lieg maar door.

Nog ernstiger is waar het uiteindelijk om gaat: de inmenging van de multinationals in onze regering en dus samenleving. De dreiging Nederland te verlaten ten spijt. Alles onder het mom van het creëren van banen wat uiteindelijk alleen maar neerkomt op zelfverrijking van de top van de multinationals.

Vandaag nog een poppenkastvoorstelling met Willy en Max in het ‘bevende’ Groningen, dat nog heel wat tegoed heeft van de multinational Shell/NAM. En van voormalig minister van Economische Zaken Henk Kamp, die als niemand keek toch weer even met zijn handen aan de gaskraan zat.

Er wordt gesuggereerd dat Willem-Alexander aandelen Shell heeft. Maar dat wordt meteen ontkend. Een onderzoek naar dit eventuele aandelenbezit en de uit de pan rijzende begroting van het koningshuis waarvoor Willy de Walvis nog geen bittere levertraan levert, heeft totaal geen zin. Want wie zal dan naar eer en geweten hierop moeten antwoorden? Nee, niet de koning, maar… u raadt het al… En dan weet je van te voren al dat de waarheid nooit boven de salontafel van Villa Eikenhorst komt.