Tovergoedje

Glassex, ik ben er dol op. Geef me een keukenrol en een fles met het blauwe schoonmaakspul en ik voel me in mijn element. Wat zeg ik, ik raak in vervoering.

Eerst had ik dit zelf nog niet in de gaten. Totdat zoon opkeek van zijn IPad en zei: mama, loop je nou alweer rond met je spuit? Alles! nee niet alles, maar veel, krijgt een behandeling met het tovergoedje. Vooral glas.

Maar ook wc-brillen, vlekken op het laminaat, fotolijstjes, lampen, vensterbanken, trapleuningen, deurknoppen, buitenkant van de oven, binnenkant van de oven (sommige delen), koffiezetapparaat (bovenop). Als ik haast heb veeg ik zelfs vlokken stof weg van de houten planken in mijn open kast, met een stuk keukenrol en een beetje spul uit mijn spuit. Hiervan klopt mijn hart sneller (spannende sex) want ik ben gewaarschuwd: niet geschikt voor andere materialen dan glas. Ik kwam er lange tijd mee weg.

Onlangs viel het me ineens op, het spul laat een blauwe waas achter op materialen waar de sex niet voor is bedoeld. De glanzend chromen scharnieren van de toiletbril, de houten omlijsting van onze glazen salontafel (slik). Mijn moeder had me gewaarschuwd ‘pak toch gewoon een emmer met sop en een spons.’ Zoals met iedere verslaving wilde ik er niet van weten. Ik ontkende glashard. En ging keihard door.

Soppen. Doe ik, soms dan, maar lijkt teveel op Echt Schoonmaken. Met mijn fles in de hand, kan ik terloops vegen, snel, alsof het weinig voorstelt. Met resultaat. Maar nu dan die opvallend blauwe gloed. Blauw, bijna mijn lievelingskleur.

Wil degene die dit spul op de markt brengt een kleurloze versie overwegen? Zolang deze schone taak op mijn schouders rust, en ik er (nog steeds niet) iemand voor inhuur, zoals het gros van mijn vriendinnen, kan ik niet zonder. De naam mag blijven.