Stigmatisering van laag- en hoogopgeleiden

Iedere werkdag schrijft een lezer van Metro een column over wat hem of haar bezighoudt: Han Maas

Nog voordat we de klok van de winter- naar de zomertijd hadden gedraaid om hem eind oktober weer naar de wintertijd terug te draaien en ons te verheugen op de feestdagen, was het alweer zover. Terwijl de koude oostenwind nog in de late winter door de kale bomen waaide, was er al berichtgeving over de viering van een kinderfeestje in het najaar; geen enkele gemeente leek geïnteresseerd te zijn een bootje te laten varen om niet bestaande, verklede figuren in een of andere haven te onthalen.

Bang voor ongeregeldheden tussen voor- en tegenstanders van een verzonnen figuurtje, van wie de kleur nog niet helemaal vaststaat. Hij is al aangepast van zwart naar gevlekt, of iets anders. Gewoon blank laten valt niet in goede aarde; niet alleen door de kleur, maar door de benaming: blank mag niet meer. Ook niet van de NOS, die het voortaan over wit heeft in al zijn berichtgeving. Blank schijnt superioriteit van het blanke ras uit te drukken.

Wat mij op school al irriteerde, was dat er over het zwarte ras werd gesproken. Hoewel de mensen donkerder zijn, van licht- tot donkerbruin, zijn ze doorgaans niet zwart.

Alles op school passeerde de revue: slavernij, oorlogen met zeehelden, de koloniale periode in Indië en natuurlijk de Tweede Wereldoorlog. Dat we niet zwart-wit moeten denken wisten we al voordat Frank Boeijen zijn lied schreef.

Gekleurd denken is fout. Maar aan welke gekleurde mening moet ik denken als er wordt beweerd dat we mede door de aantrekkende economie ons steeds gelukkiger voelen? Mij is niets gevraagd. Hierbij wordt wel een onderscheid gemaakt tussen hoger- en lageropgeleiden. Laatstgenoemden zouden negatiever gestemd zijn. Als dat niet stigmatiserend zo niet discriminerend is… En waarin dat verschil nu precies zit, wordt niet gezegd.  Lageropgeleiden weten heus ook wel dat Sinterklaas niet bestaat.

Ik hoop dat mijn niet blanke of witte, maar winter-bleke uiterlijk gauw wat door een voorjaarszonnetje wordt gekleurd. Overgaand in een mooie zomer met hoog- en laagopgeleiden in iedere kleur, zonder onzinnige oeverloze discussies over kinderfeestjes of wat dan ook.

Een zomer waarin kinderen ‘in de vriendelijk bruisende Noordzee’ spelen en ‘waar de blanke top der duinen schittert in de zonnegloed.’ Vanille- en chocolade-ijsjes eten. Kinderen die ’s avonds rozig genieten van een bakje blanke of chocoladevla. Er genoegen in scheppen al roerend beide soorten door elkaar te mengen zodat er een mooie kleur ontstaat. En nog lekker ook!