Lezerscolumn: Reis met een onverwachte bestemming

Iedere werkdag schrijft een lezer van Metro een column over wat hem of haar bezighoudt: Ashley Sadiqova

Als jong kind raak je geïnspireerd door de mensen die jou gelukkig maken. Misschien is dat juf Judith die zo mooi kan voorlezen en knutselen of Britney Spears die zo magisch kan zingen en dansen. Ik kreeg de droom om een grote popster te worden. Helaas was ik niet gezegend met een zuivere zangstem.

Het is zomer 2004. Ik arriveer thuis van een lange schooldag en grijp direct de afstandsbediening van de tv om vervolgens zo snel mogelijk te zappen naar TMF. Yes! Het volgende nummer dat VJ Miljuschka aankondigt is ‘Naughty Girl’ van Beyoncé. Ik maak mezelf helemaal gereed om te performen in de woonkamer. Ik, toentertijd 9 jaar oud, was er sterk van overtuigd dat ik een ster was. Dat was het moment dat ik mij realiseerde, ik moet en zal later een beroemde zangeres worden en de wereld veroveren.

Op de middelbare school begon ik met het opbouwen van mijn zangcarrière. Ik begon met het schrijven van songteksten in het Engels (ik wilde natuurlijk internationaal doorbreken, duh) voor mijn toekomstige debuutalbum. Ik smeekte mijn Engels docent om mijn teksten op fouten na te kijken en deze te onderstrepen. Ook ging ik 1x per week naar zangles, deed ik mee met het schooltheater en danste ik in amateur dansgroepen. Ik was constant bezig met mijn doel om een plekje in de spotlights te bemachtigen en mijzelf te ontwikkelen als een superster.

Naarmate ik ouder werd en kritischer naar mezelf begon te kijken, raakte ik de hoop voor een carrière als zangeres kwijt. Zo rond mijn 20e gaf ik deze droom in zijn geheel op. Ik moest het feit dat ik voor geen meter kan zingen, accepteren. Met veel moeite is dat ook goed gelukt. Mijn songteksten zette ik om in gedichten en begon mij steeds meer te focussen op poëzie, film en kunst. Tijdens het bouwen aan mijn carrière als zangeres, besefte ik dat ik veel meer genoot van het schrijven dan van het zingen.

Het is nu 14 jaar geleden dat ik voor de TV als een mafketel stond te dansen. Over twee maanden studeer ik af als directiesecretaresse, hierna start ik aan de opleiding Crossmediale Communicatie aan de Hogeschool Rotterdam. Ook ben ik bezig met een gedichtenbundel en doe ik regelmatig mee aan gedichtenwedstrijden. Ik heb de schoonheid van de schrijfkunst ontdekt en zal hier mijn hele leven lang van genieten.