Lezerscolumn: Een vorig leven

Iedere werkdag schrijft een lezer van Metro een column over wat hem of haar bezighoudt: Cheyenne Bloemberg

Ik mis mijn vorig leven en met weemoed denk ik terug. Aan momenten die ik me heb ingebeeld en die wellicht enkel ooit bestaan hebben in mijn hoofd. Heb jij mij eigenlijk ooit gezien zoals ik jou? Heb je ooit gedacht aan mij wanneer ik jou vastpakte in mijn armen en zoende? Mijn ik, mijn eigen ik, zowel toen als nu. En toch is mijn ik nu zo anders dan ik mijn ik had.

Ben ik gelukkiger of heb ik enkel spijt? Zal ik ooit de beslissing maken welke weg ik uiteindelijk zal moeten bewandelen?

Vragen, vragen, vragen.

Maar antwoorden?

Ik mis mijn vorig leven en stiekem neem ik een blik terug door de deur naar het verleden. De kier laat het licht uit de gang op mijn oude wereld vallen en ik zie alles wat ik had en heb gehad. Wat moet ik nu zonder jou? Zonder mezelf met jou?

Ben ik anders of ben ik juist hetzelfde als hiervoor?

Kan iemand mij vertellen dat de sleutel waarmee de deur in het slot zou moeten vallen in mijn eigen handen ligt en dat alleen ik mijn gekwelde ziel kan sussen? Zou iemand me even door elkaar kunnen schudden en me zeggen wat ik moet doen, want ik weet het echt niet meer op het moment.

Ik voel me een instabiele persoonlijkheid zonder houvast van de echte wereld.

Ik mis mijn vorig leven en ik wens mijzelf iedere ochtend terug in slaap, hopend dat ik wakker wordt in het toen.