Generatie Y oftewel de Millenials

De Nederlandse socioloog Henk Becker introduceerde begin jaren ’90 het generatiedenken. Hij liet zien dat mensen ervaringen die ze tussen hun 10e en 25e levensjaar opdoen, meestal de rest van hun leven met zich meedragen. Zo is ieder mens product van zijn of haar tijd en ontstaat er pakweg elke 15 jaar een nieuwe generatie van mensen die dezelfde maatschappelijke ervaringen opdoen en zo overeenkomsten hebben in houding en gedrag.

En terwijl ik deze informatie tot me neem en lees over de kenmerken van de diverse generaties denk ik: “Je zal toch maar geboren zijn tussen 1980 – 1994. Daar ben je mooi klaar mee.”

Buiten het feit dat het op internet wemelt het van de benamingen voor deze doelgroep, van Prestatiegeneratie, Grenzeloze generatie, Generatie Next, Millenials, Screenagers, Echoboomers, Digitale generatie, Mediageneratie, Game generation, Generatie Einstein, Google generatie, Achterbank generatie, Knip & plak generatie tot Peter Pan generatie, zijn het vooral de kenmerken die bij bovengenoemde doelgroep horen waar ik niet echt vrolijk van word.

Deze jongeren, die opgroeien in luxe, blijken de volgende kenmerken de bezitten. Ze willen nooit volwassen worden (Peter Pan), ze zijn weinig vernieuwend, want alles is al een keer bedacht (knip & plak), alles wordt geregeld door hun ouders (dat lijkt me dan wel weer gemakkelijk) en ze willen  ‘speciaal, authentiek en creatief zijn’ (wie wil dat niet!). Vervolgens schijnen ze zelfverzekerd te zijn, actief op internet, lui, verwend, gemakzuchtig, flexibel maar veeleisend en arrogant.

Geen wonder dat Generatie Y met problemen kampt! Dat ligt niet aan hen, maar aan de tijd waar ze in zijn geboren. Kunnen ze, lekker gemakzuchtig, daar in ieder geval de schuld aan geven… of aan hun ouders, die alle problemen vervolgens weer voor ze oplossen. Lekker lui en verwend zullen ze op deze manier tenminste niet snel volwassen worden.

Ben ik even blij dat ik tot de Generatie X hoor, geboren tussen 1955-1970. Wij hebben verrassend genoeg maar 2 benamingen, namelijk de Generatie Nix of de Verloren Generatie. Maar ja… of ik daar nu happy van word…

Naarmate de generaties echter langer bestaan en de tijd krijgen om zich te bewijzen, worden hun positieve kenmerken meer belicht en blijkt het gelukkig keer op keer wel mee te vallen met die ‘Jeugd van tegenwoordig’. Ik heb mezelf, onderweg in het leven, gelukkig ‘gevonden’ en mijn kinderen, bijna allen Millenials, zijn inderdaad super speciaal, authentiek en creatief!