Fortuna Sittard is een club voor overwinnaars

Zaterdag is het zo ver, de laatste speelronde van de Jupiler League. Een speciale dag en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik geen zenuwen voel. Die zenuwen, die zijn nieuw. Het is een gevoel dat ik in geen jaren heb gevoeld. Al enkele jaren ben ik trotse eigenaar van een seizoenkaart en bijna elke vrijdagavond ga ik op pad om een gezellig avondje voetbal te beleven.

We weten allemaal dat de sportieve prestaties van Fortuna dit jaar echt een grote verrassing zijn. Aan het begin van dit seizoen had niemand dit verwacht. Om heel eerlijk te zijn had ik er dan ook in het begin een beetje moeite mee. De afgelopen jaren, vertrok ik thuis om 19:40 om om 19:55 bij het stadion aan te komen en dan enkele minuten voor het fluitsignaal zat ik daar dan, in een stadion dat nog niet voor 1/10e deel was gevuld. Maar het maakte ons allemaal niks uit, want Fortuna is niet zomaar een club, het klinkt cliché, maar Fortuna is echt een familie. Je hoeft niet iedereen te kennen om je meteen thuis te voelen als je de eerste keer komt. En ik heb dan ook heel veel respect voor de jongens van de TGV, die al jaren mooie sfeeracties creëren.

Maar weer even terug naar mijn verhaal, enkele weken geleden heb ik dus 30 minuten in de rij gestaan om überhaupt het stadion binnen te gaan, een stadion dat voor drie kwart gevuld is. Dat vind ik mooi, tuurlijk zijn er genoeg mensen die door blijven zeuren over deze “successupporters”, aan dat zeuren ben ik ook schuldig geweest.

Fortuna is voor mij als een klein broertje en zusje, ook al doen ze iets fout ik blijf ze verdedigen en beschermen.

Zaterdag 28 april kan dus echt de geschiedenis boeken in gaan, en na al die jaren shit ben ik dus oprecht bang dat het weer een keer fout gaat, want het is al zo vaak fout gegaan, maar van de andere kant zijn we al die keren er weer goed bovenop gekomen dus waarom deze keer niet? Fortuna kan weer eens promoveren…

Het stadion is al bijna een week lang uitverkocht, nieuwe fans, oude fans, mensen die er gewoon bij willen zijn, opa’s, oma’s, moeders, vaders en kinderen, iedereen.

Zoveel mensen gunnen het onze mooie club, maar misgunners heb je altijd. Al weken is het op school in de pauze het zelfde liedje “Als ze promoveren, degraderen ze komend seizoen toch meteen weer” Maar lieve mensen, dat maakt mij dus echt helemaal niks uit. Vorig jaar toen er nog geen 700 toeschouwers waren, was ik er wel. Seizoenen waarin ze weer ergens onderaan eindigde, ging ik wel mee naar uitwedstrijden aan de andere kant van het land. Kou overwonnen, lange bus- en autoreizen overwonnen, respect gewonnen en samen sterk staan.

Fortuna is een club voor overwinnaars, overwinnaars op ieders eigen manier.

Dus die zenuwen, die gaan we ook wel overwinnen.