Dildoboetiek

Ik ben op zoek naar een nieuwe baan. Dus pluis ik dagelijks ik alle bestaande vacaturesites uit. Schrijf ik de zoveelste sollicitatiebrief naar het zoveelste hippe communicatiebureau. Voorzien van een majestueus curriculum vitae waarin mijn kwaliteiten en vaardigheden slechts een héél klein beetje aangedikt zijn. Echt, een ietsepietsje maar.

Want het werk dat ik momenteel doe, is maar voor tijdelijk. Althans, dat hoop ik. Ik werk namelijk in een speelgoedwinkel voor volwassenen. Een erotiekwinkel. Een dildoboetiek.
In het begin leek dat heel leuk. Toen ik nog niet eerder in een sekswinkel had gewerkt. Toen ik nog in de waan was dat de klandizie van zo’n zaak voornamelijk bestond uit deugdzame huisvrouwen op zoek naar een vibrerend verzetje.

En die zijn er ook. Maar ze zijn in de minderheid. In de winkel waar ik werk, komen voornamelijk mannen. Mannen die zonder enige vorm van gene vragen om dingen als prostaatstimulators, kunstvagina’s en cockringen. In het begin was dat nog grappig. Genoot ik er vooral van dat ik het meest edgy verhaal te vertellen had op die saaie verjaardag. Maar op een gegeven moment is het nieuwtje er een beetje af, en ben je aan het eind van de dag toch gewoon het meisje dat buttplugs verkoopt.

En noem mij pretentieus, maar dat is niet hoe ik tot mijn 67e bekend wil staan. Ik wil een baan waarin ik uitgedaagd word, nieuwe dingen kan leren. Natuurlijk doe ik dat nu ook wel. Zo kan ik geblinddoekt nog onderscheiden welk glijmiddel op waterbasis is gemaakt en welk op basis van siliconen. Maar het is zo weinig bevredigend allemaal.

Dus ben ik op jacht naar openstaande vacatures. Tussen de cockringen door ben ik ook nog freelance tekstschrijver, dus sta ik nooit met mijn mond vol tanden wanneer me tijdens een sollicitatiegesprek gevraagd wordt wat ik op dit moment doe. Want hoe vertel je de recruiter van een flitsend marketingbureau dat je in een sekswinkel werkt? Ik zou het natuurlijk kunnen sugarcoaten. Kunnen zeggen dat ik betrokken ben bij een baanbrekend project op het gebied van erotische innovaties, of zoiets. Maar ik vrees toch dat het ‘m niet wordt.

Tot ik ergens anders een nieuw, fris arbeidscontract mag ondertekenen blijf ik dus nog wel even in de dildoboetiek werken. En verkoop ik de zoveelste opblaaspop aan een man van middelbare leeftijd. “Een goede keus, meneer,” zeg ik op samenzweerderige toon. “Deze pop knippert namelijk met haar ogen zodra je haar neerlegt.”
De man kijkt me verwonderd aan. “O ja? Dat is wel heel bijzonder.”
Ik knik. “Ja,” zeg ik opgewekt, “het is de nieuwste baanbrekende innovatie op erotisch gebied.”