Verkiezingen in een vrij Nederland

Als je van ruzie houdt, volg je tot ’s avonds laat de debatten van de heren en dames politici. De leiding is in handen van Rob Trip die af en toe moeite heeft die leiding te houden, omdat er tóch door elkaar heen wordt gepraat door de kemphanen die door loting aan elkaar gekoppeld zijn.

Sommige debaters geven elkaar netjes een hand na afloop, andere ook weer niet. Wie zullen ze nog kunnen overhalen om op hun partij te stemmen op dit late uur?

Het is best nog fris, maar de zon schijnt. Een mooie dag om te gaan stemmen. Achter mijn bonuskaart van Albert Heijn vis ik alvast mijn identiteitskaart op. Als ik dat op het stembureau zou doen, houd ik de gretig wachtende rij op. Ik zie dat ik alweer ouder ben geworden; het kaartje gebruik ik nauwelijks.

Eigenlijk zou je gewoon digitaal moeten kunnen stemmen in plaats van dat grote biljet uit te vouwen en… ook weer in te vouwen. Maar ja, dat is niet veilig, hackers en afluisteraars liggen op de loer. Dus weet ik dat ik tegen de Sleepwet moet stemmen, ook al ‘heb ik niets te verbergen’, zoals velen zeggen.

Een juichende menigte valt elkaar in de armen. Wat ze gewonnen hebben weet ik niet, want idealen heb je of niet; daar komt geen stembiljet aan te pas. Macht dan?

Met opgestroopte mouwen – alsof hij keihard heeft gewerkt – spreekt Jesse de menigte toe.

Verderop is iemand niet goed geworden door de winst van een paar zetels met bijbehorende champagne: Thierry staat wild te bewegen. Hij noemt het zelf dansen. Theo is niet te zien. Misschien rookt hij buiten een mentholsigaretje of ligt hij op de grond.

Sylvana heeft ook een zeteltje gesprokkeld. In een soort klederdracht gestoken zegt ze dat dekolonisatie hoog op de agenda staat. Ze heeft gelijk: na Nederlands-Indië hebben we ook niets meer in Suriname of op de Antillen te zoeken. Dat we gul hebben gegeven aan Sint-Maarten is slechts een afkoop van schuld.

Ik dénk dat ik al weet waarop een aardige Turkse vrouw heeft gestemd als dat haar wordt gevraagd. En ik denk juist. Het partijprogramma heeft ze zoals zoveel Nederlanders niet gelezen. Dan denk ik: u hoeft óók alleen maar uw identiteitskaart op te vissen. U kunt stemmen op wie u wilt zonder (militaire) waarnemers bij het stembureau. Dat is nu het mooie van een vrij Nederland.