Stationssferen

Als ik een stukje wil of moet schrijven dan nestel ik mij graag op een plekje op een station. Voor mij is dat rustgevend en inspirerend, ondanks – of juist door – al het tumult om me heen!

Ik kom dan het liefst in grote stations – zoals Amsterdam Centraal – waar het altijd een komen en gaan is van mensen en je overal om je heen de treinwielen hoort bonken, remmen en krijsen en omroepers pogingen doen om, boven al dat lawaai uit, treinen aan te kondigen en mededelingen te doen. Een continue beweging van forenzen, dagjesmensen, buitenland-reizigers, harde bankjes op tochtige plekken, veel sporen en dito perrons en natuurlijk legio treinen. Veel van hetzelfde meestal, maar zo nu en dan komt er opeens iets speciaals, iets moois, het station binnenrollen en barst er kortstondig een wereld los van het internationale reizen met de Thalys en de ICE. Mensen die zeulen met (te)veel bagage, veelal op ratelende wieltjes tegenwoordig zodat het, door het ‘klik-klak-klik-klak’ geluid, lijkt of er ponywagentjes langskomen en, waarom eigenlijk, vaak rennend naar de trein waarvan ze doorgaans dagen van tevoren al weten hoe laat die aankomt! Er wordt begroet, afscheid genomen en veel gepraat in het Engels, Frans, Duits, Nederlands en diverse andere talen van ‘verder weg’. Langs de Thalys of ICE zie je de hostessen en stewards, gestoken in modern stijlvolle costuums, die ouderwets chique behulpzaam zijn voor in en uitstappers. Dit hele tafereel duurt meestal niet langer dan tien minuten; dan gaat de conducteurs-fluit alweer voor vertrek van de Thalys, ICE – en binnenkort de Eurostar – op weg naar hun verre Europese bestemmingen.

Op het perron keert de rust weer en verdwijnen de laatste ‘uitzwaaiers’ en ‘terugkomers’ via de trappen naar de Stationshal, waar de sfeer van het reizen nog heel even gerekt kan worden in de volop aanwezige horeca en winkels. Naast die kleurrijke en ranke Hoge Snelheids Treinen verbleken de ‘gewone’ NS treinen heel even; maar soms komt er opeens een goederentrein langsdenderen met een lange rij wagons erachter, een verfrissende afwisseling naast al die gestroomlijnde passagierstreinen.

Ja, stations hebben een zekere aantrekkingskracht zelfs als je niet zo van treinen houdt. Er is altijd volop sfeer te proeven en muziek te horen van mensen die de aanwezige piano gebruiken … en je kunt er goed shoppen en nog lekker eten ook! Voor mij de perfecte plek voor flexwerk.