Rozentuin

Terwijl mijn hand in een zak vol vette paprikachips rust, bedenk ik me aan welke serie ik vandaag weer eens zal beginnen. Zuchtend kijk ik naar dat vetrolletje onderaan mijn buik, die eerder groter lijkt te worden dan te krimpen, ondanks mijn dagelijkse sportinspanningen. Ja ik heb ook zoveel tijd om te eten! Ik tel de dagen vanaf het punt dat ik mijn baan verloor en kom zo ongeveer al uit op dag #175!

Op dat moment kwam ik tot de conclusie dat ik mezelf eigenlijk best wel nutteloos begin te voelen in deze maatschappij. Want, wat maak ik nou eigenlijk nog mee de laatste tijd, naast de beschamende avondjes uit waar ook niemand meer van opkijkt? Wat heb ik momenteel nu nog te melden waaruit blijkt dat ik kennis van zaken heb en over enige intelligentie beschik? Heb ik überhaupt ooit nog weleens iets serieus te vertellen of bestaat het enkel nog maar uit slap gelul en krankzinnige voicenotes?

He bah ik lijk wel zo’n lui tienerjong die dagen in bed doorbrengt. Beetje gamen, vreten en zo’n 4012x per dag op z’n smartphone kijkt. Nee laat ik de lat dan íets hoger leggen.. Zo’n jong koppie heb ik nou ook weer niet als je goed kijkt.

Laten we dan zeggen het gehalte ‘desperate housewife’…

Ik drink meer thee dan alcohol (.. of is het andersom?), mijn balkon ligt er prachtig verzorgd bij (snel eens wat plantjes en bloemen aanschaffen), ik heb er (soms zelfmedelijdend) vrede mee dat ik nooit meer de ‘love of my life’ zal ontmoeten, kindloos blijf en soms het liefst wil liegen over mijn leeftijd.

Nu heb ik het al vaker over Dave Roelvink gehad (hunk), maar mijn aandacht gaat inmiddels onbewust uit naar de jongere man. Echt je kan er de klok op gelijk zetten dat als ik aan de praat raak met een aantrekkelijk stuk, ze mij de schattige leeftijd vertellen van rond de 22. (Waar zijn de mannen van mijn leeftijd?!) Toen ik die leeftijd had zagen de jongens in mijn klas er toch echt een poepie anders uit hoor! No affence.

Had ik maar veel geld, een zwembad en een rozentuin. Dan kon ik zo’n sexy tuinman inhuren om de godganse dag aan te staren vanaf mijn chaise longe, nippend aan mijn glas Martini. Dat zou natuurlijk geweldig zijn. Als de situatie zó was, wil ik bést als ‘desperate housewife’ door het leven gaan hoor, geen probleem!

Een jonge sexy tuinman, een jonge goddelijke personal trainer, dogwalker, beginnend kok noem maar op! En niet te vergeten de zongebruinde ‘Giovanni’, die dagelijks lekker met zijn netje door mijn zwembad zwaait en vast ook vast nog wel over wat andere kwaliteiten beschikt.

Ik dwaal trouwens totaal af van wat ik eigenlijk wilde zeggen. Waar het op neer komt, is dat het dus óverduidelijk de hoogste tijd is om weer eens wat serieuzer door het leven te gaan. Cruisend in mijn zakelijke auto, meedeinend op de beat uit de speakers, van de ene naar de andere afspraak!

Gelukkig heb ik dinsdag een sollicitatiegesprek in mijn oude vertrouwde vakgebied ‘Makelaardij’. Gewurmd in een mantelpakje.

Yeah baby! It’s time for some serious shit!