Onbekende Buurman

Iedereen heeft er wel een. Iemand die je altijd groet, maar van wie je eigenlijk niks weet. Een soort, vage kennis meer. Een onbekende ‘buur’-man/vrouw. Zo heb ik al een aantal jaar zo’n onbekende buurman. Het zit namelijk zo; Al een aantal jaar fiets ik dezelfde route terug naar huis vanaf dezelfde kant, ondanks dat we verhuist zijn. Deze jaren geleden, begon het met een simpele groet. Ik was in een goede bui, en zo was de beste man. Eerlijk gezegd, heb ik mijn buurman nooit in een slechtere bui gezien; altijd op en top vrolijk. Ik heb vaak gewenst dat ik zijn geluk kon hebben. Maar goed, ik dwaal af. We hadden destijds allebei een goede bui, en groetten elkaar. Het was niet de eerste keer dat we elkaar zagen, maar elke keer waren we te laat om elkaar op een redelijke, vluchtig voorbijgaande manier te groeten.

Elke avond zit hij voor zijn raam, (ook middag en ochtend.., altijd dus). Het ene moment speelt hij een spel, met wat lijkt zijn vriend of zoon. Het andere moment is hij erg gefocust naar zijn IPad aan het kijken. Af en toe zie ik een wat jongere vrouw in zijn huis, waarvan ik uit ga dat ze een wijkverpleegster is. En elke keer dat ik voorbij fiets, minstens 3 keer per week, groeten we elkaar met een grote lach op ons gezicht. Een vertrouwd gezicht voor elkaar, maar toch zó onbekend. Vaak vraag ik mij af hoe de beste man heet. Hoe oud hij is, wat zijn beroep is of is geweest. Benieuwd naar zijn kleinkinderen, en eindeloze verhalen over zijn jeugd. Benieuwd of hij een vrouw heeft gehad, wie is overleden.. of dat hij nog gelukkig samenwoont met zijn vriend. Hij is als een opa voor mij. Een opa die ik nooit heb gehad, of gekend. Nog steeds niet. Maar toch vult deze lieve man een leegte in mij op waarvan ik zelf niet eens wist dat ik die daar had. Vriendelijkheid, een fijn gebaar. Het is zo simpel, en zo fijn. Waarom doen we dit als mens niet vaker? Waarom zijn we het zo verleerd geraakt? Wát is er nou zo veel belangrijker dan met je naaste mensen overweg te kunnen, of in elk geval vriendelijk te groeten zonder al te veel haast? Als deze man dit leest, dan weet hij wie ik ben. Tegen u zeg ik; Hallo lieve opa. Ik zou u graag wat beter leren kennen.