Lezerscolumn: Op het perron

Iedere werkdag schrijft een lezer van Metro een column over wat hem of haar bezighoudt: Beau de Leeuw

Elke ochtend sta ik en nog veel meer mensen te wachten op de trein. Elke ochtend ervaar ik en nog veel meer mensen hetzelfde gevoel van net wakker worden terwijl wij daar staan op het perron met een kiosk koffie en een Metro in de hand. Mensen groeten elkaar en vragen aan elkaar hoe zij de nacht hebben ervaren. Ook worden er op het perron praatjes gemaakt, een oude man die een jong meisje aanspreekt terwijl zij net een trek neemt van haar sigaret. Hij vertelt haar hoe slecht het is om te roken, waarop het meisje glimlacht en hem maar vriendelijk toe knikt. Hoe jongens van de middelbare school het hebben over de toetsen die zij deze week moeten afleggen en de meisjes elkaar dingen van het weekend vertellen. Elke ochtend droom ik hiervan.

In de werkelijkheid sta ik en nog veel meer mensen te wachten op de trein. Elke ochtend ervaar ik en nog veel meer mensen hetzelfde gevoel van net wakker worden terwijl wij daar staan met onze mobiele telefoon en een koptelefoon op ons hoofd. Geen communicatie en er wordt geen blik naar elkaar geschonken, behalve als het rokende meisje tegen de oude meneer aanbotst omdat zij met haar hoofd de foto’s van het weekend ervoor zit te bekijken. Zo leuk is het leven nu op het perron.