Inclusieve maatschappij binnen EU voorlopig illusie

Een hotelkamer gemodelleerd naar een Ikea-kast in Kopenhagen. Angstige momenten vanwege (loos) brandalarm in een veel te hete Londense hotelkamer. Urenlang rondhangen op luchthavens. Nog langere bus- en treinritten in meestal niet zulk modern materieel als bij de NS. Je moet er wat voor over hebben als je aan een rondreis door de EU begint. Een reis met hindernissen door een persoon met beperking in mijn geval.

Ik startte mijn reis in mei 2013 en beëindig hem september dit jaar. In die vijf jaar reisde ik langs uiteindelijk 27 lidstaten van de Europese Unie. Alleen Cyprus sla ik vanwege logistieke redenen over en ik was in Londen voordat het referendum over de Brexit plaatsvond.

Ik maak die reizen niet zomaar. Mijn doel is uit te vinden hoe mensen met een beperking hun leven ervaren in het land waar ze wonen. Welke uitdagingen moeten ze overwinnen? Welke steun van de overheid mogen ze daarbij verwachten? Hoe inclusief is de samenleving waar zij deel van uitmaken?

Vele personen heb ik al geïnterviewd. Dat leverde bijzondere verhalen op. Van vechters, doorzetters. Mensen met een beperking die geen beperkt leven willen leiden. Die volwaardig mee (willen) doen in de maatschappij. Als journalist, popartiest, surfinstructeur, leraar of kunstenaar.

Hoe bijzonder hun bezigheden ook waren, ze kwamen allen tot dezelfde conclusie: een inclusieve samenleving, dat is een samenleving waarvan mensen met een beperking volwaardig deel uitmaken, is in Europa nog lang niet gerealiseerd. Ook niet in Nederland, Duitsland of de Scandinavische landen. Hoe voorop deze laatste ook mogen lopen.

Het is niet dat de gewone burger geen oog heeft voor zijn medemens met een beperking. Menigeen biedt mij een helpende hand wanneer ik mij afvraag hoe ik met een iets te vol beladen koffer een trap op of af moet, een trein in of uit moet. Men is geïnteresseerd waarom je reist en vindt het een nuttig onderwerp. Voor volledige inclusie is echter meer nodig, te realiseren door de overheid.

Ik ben een doorzetter, geef niet snel op. Iedere persoon die ik tot nu toe heb geïnterviewd, is uit hetzelfde hout gesneden. Mensen met een beperking kunnen veel zelf, zolang de voorwaarden daarvoor geschapen zijn: goede toegankelijkheid, mogelijkheden om te integreren/mee te doen.

Lees hoe dat in de afzonderlijke EU-lidstaten nog kan verbeteren en laat je erdoor inspireren voor je persoonlijke bejegening tegenover de doelgroep op www.mensenmeteenbeperkingaanhetwoord.be