Geen enkel bezwaar

Vandaag is het onvermijdelijke gebeurd. ‘Jij bent toch de oma van Maarten?’ klonk het. Even overwoog ik om ja te zeggen, kwam toen bij mijn positieven, zei luid en duidelijk: nee, ik ben zijn moeder’. Vervolgens deed deze jonge vrouw, moeder van een nieuw teamgenootje van zoon, er een schep bovenop door te zeggen, dat zij in haar omgeving vrouwen kende, die ook jarenlang bezig zijn geweest om zwanger te raken. Dit is bij mij niet het geval, reageerde ik.

Om verdere suggestieve opmerkingen te voorkomen, zette ik het op een lopen. Ik zie je zo meteen langs de lijn’ riep ik vrolijk en beende richting kantine. Voetbalvereniging Weltevreden, stond er in krulletters op de gevel.

In de kantine annex bruin café (goede sfeer daar in De Bilt) zag ik man. ‘Ze noemde me de oma van Maarten’ het was eruit voordat ik het wist. En dat wil je met mij delen? grijnsde man. ‘Tja, zo jong ben je niet meer, Moon’. Jij ook niet Toon, antwoorde ik. En nam me voor er niets (nooit) meer over te zeggen.

Diezelfde middag, kreeg ik de volgende confrontatie. De vader van een vriendje van zoon, belde aan. We maakten even een praatje, voordat ik er erg in had, zei de vader u tegen me. ‘Uw man’ zei hij, om precies te zijn.

Ik deed wat je in zo’n geval het beste kan doen. Ik kocht boter, eieren, bakmeel, een zootje appels en bakte een taart. Hij lukte bijzonder goed. ’s Avonds trok ik mijn kleren uit. ‘Wil jij met oma naar bed’ fluisterde ik in mans oor. Gelukkig toonde hij geen enkel bezwaar.