Doe mij maar die!

Jacco ter Maaten 15 mrt 2018

Meneer mag ik u iets vragen? Ja hoor, natuurlijk. Wat is dat precies voor een broodje? Dat is een soort pizza met tomaat en kaas. O lekker, doe mij er maar één. Dat is goed, ik zal even een nieuwe pakken want deze gaat weg.

Wat blijkt, dat lekkere broodje die ik wilde kopen zou worden weggegooid. Korting kon niet gegeven worden. Toen ik zei dat ik hem dan nog steeds wilde, kreeg ik als antwoord dat dat niet kon. Het mocht niet van de baas, dat broodje moest worden weggegooid. Niet éen, maar een hele plaat tegelijk(net als die 200 kroketten vorige week bij mij op de onderwijsinstelling die overbleven). Pas nadat ik nadrukkelijk zei dat ik per se zo’n oude wilde voor het volle tarief, werd ik geholpen. Het gevolg was dat ik de winkel uitliep met een heel lekker warm broodje.

Metro kopte op die zelfde dag “weg met de perfectie”. Dat ging over de perfectie bij mensen die eigenlijk toch niet bestaat. Daar sluit ik me graag bij aan als het gaat om eten. Iets minder perfect uitziend eten is niet per definitie minder lekker. Ik snap heel goed dat een winkelketen goede kwaliteit moet leveren om te blijven bestaan. Ik snap heel goed dat een winkelketen niet zomaar korting kan geven. Ik snap heel goed dat een winkelketen keuzes moet maken als het gaat over het vers houden van haar producten.

Toch snap ik ook heel veel niet! Waarom moest dat lekkere broodje nu al weg? Waarom wilden de andere klanten niet ook zo’n lekker broodje van een kwartier oud? Was dat broodje te min voor hen? Paste dat broodje niet bij hun wensen?

Lieve lezers, winkelketens zijn afhankelijk van de klanten! Bent u ook tegen het weggooien van lekkere broodjes van een kwartier oud… koop er dan ook één. De winkelketens doen wat de klanten willen, laat dus zien dat wij anders willen. Wij willen niet dat er zoveel eten weggegooid wordt.

Eén ding weet ik zeker, ik heb niet minder genoten van dat lekkere warme broodje van een kwartier oud, dan de klant na mij die het zelfde lekkere broodje kocht – maar dan van een minuut oud – die nog net haar mond verbrandde.