De verdrietige optimist

Ik run een commerciële opnamestudio in Rotterdam. Hem ken ik inmiddels twee jaar. Hij rapt en zit in een moeilijke tijd. Scheiding, kind, gedoe. Bij onze eerste ontmoeting stapte er een joviale veertiger binnen met een gulle lach. Ik kreeg een warme hand. We gingen aan de slag en produceerden een compleet nummer. Het eindresultaat was een Rotterdamse mix van punkrock en geëngageerde spoken-word. Hij was superhappy want het was zijn eigen sound. Hij stuiterde de studio door van trots!

Hij zat in een vechtscheiding en zijn ex hield met slinkse truuks zijn zoontje van zes weg. Af en toe apte hij mij over nieuwe ideeën. Rode draad was zijn tekst voor zijn zoontje. Ik merkte dat hij depressiever werd. Er waren rechtzaken, jeugdzorg en psychologen. En nog steeds zag hij zijn zoontje niet. Maar hij bleef optimistisch en hij bleef schrijven. Totdat het zover was….hij wilde weer gaan opnemen.

Hij stapte binnen. Zag er verlopen en emotioneel uit. Ik kreeg een knuffel en een grap. We dronken koffie en gingen aan de slag. Dit keer kwam hij zelf met een beat aan. Het was een goeie beat. Gevoelig, erg sfeervol. Een goede keus.

Hij ging achter de microfoon staan met een biertje erbij. Ik drukte op de "R" en het spul liep. Het was een uit-het-hart-tekst naar zijn zoontje. Uit de heup geschoten spit zoals we dat noemen. Over het gemis en de spijt. Heel diep. Hij was nog niet zo tevreden met zijn performance, maar ik wist dat het goed genoeg was. Ik besloot hem naast mij te laten zitten om samen de nabewerking te doen. Een paar technische truuks en alles viel op zijn plek wist ik. Het nummer werd één geheel. Er kwam gewicht in. Gevoel. En hij? Hij werd steeds stiller en rustiger. Terwijl ik zijn nummer door de laatste mastering heen speelde zag ik dat zijn hoofd wegdraaide. Ik zei "Hee, hij is mooi geworden man!". Hij keek me aan met betraande ogen en het enige wat hij zei was "Ja man." Hij stond op, pakte de pet van mijn hoofd en gaf drie zoenen op mijn kale kop. Hij zei "Ik hou van je man!". Samen luisterden we het we nummer af met tranen in onze ogen.

Het opnemen van rap stelt technisch niet zoveel voor. Iemand helpen zijn gevoel tastbaar te maken wél.