De mooiste medaille ooit

De winterspelen zitten erop. En wat een medailles hebben we gehaald! Heel veel goud en Nederland staat ook gewoon bij de grote landen in de medaillespiegel.

Maar persoonlijk vond ik de bronzen medaille op de shorttrack relay de allermooiste. Schulting, Ter Mors, Van Ruijven en Van Kerkhof reden in de B-finale een wereldrecord en waren op dat moment vijfde. Het lot stemde echter gunstig voor de dames en door twee diskwalificaties in de A-finale kwam er toch nog brons.

Niet de mazzel dat dit gebeurde, maar de blijdschap van de drie jonge honden uit de relayploeg maakte dit een medaille met een dikke gouden rand. Zelden heb ik zo’n intense, emotionele vreugde gezien als bij deze vrouwen.

Met hun drieën geknield op het grote kussen. Een free-standing boarding heet zoiets,* heb ik me laten vertellen. Tranen, gegil, omarming. Alsof ze elkaar ten huwelijk hadden gevraagd. Triomfantelijk stonden ze op hetzelfde kussen te zwaaien. Ze straalden zoveel klasse en power uit dat zelfs de Zuid-Koreanen gingen twijfelen of zij wel het goud hadden gewonnen.

De blijdschap kende maar geen einde. Gillend stonden ze zusterlijk omarmd met elkaar te praten. Nou ja, praten. Je zag aan een Koreaan vlak in de buurt dat hij probeerde te ontcijferen welk Koreaans dialect deze vrouwen spraken. Geweldig! Het ging maar door en de cameraman smulde ervan. Wij smulden er van!

Heel Nederland werd meegetrokken in de emotionele achtbaan van deze jonge shorttracksters. Een Rocky film uit de Hollandse klei. Een adrenalineshot van ongekende proporties. Hans Eijsvogel zou zuurstof te kort komen om van dit overwinningsfeestje verslag uit te brengen.

Ze staan weer! Ze staan weer!

Nog nooit heb ik dusdanig als een Bokito bij een schaatswedstrijd gezeten als bij deze prestatie. Armen buigend om mijn biceps te tonen. Staand met de armen half in de lucht een oeroude,* niet bestaande overwinningsdans opvoeren voor hun oprechte blijdschap. Zo uit de tv recht in ons sporthart.

Hoe vaak gebeurt het dat niet de race maar de zijlijn ons doet laten juichen van blijde oerkreten? Zelden vertoond in de theaters van het schaatsen.

Schulting deed deze blijdschap een paar dagen later nog eens dunnetjes over met goud. Wederom de blijdschap, de tranen, haar relaymaatjes. Knuffelend en omhelzend.

Wanneer je zo blij kunt zijn voor andermans goud. Voor elkaars brons. Dan ben je een heel bijzonder, maar vooral een heel goed team. Een bronzen medaille… met gouden hart.