De kracht van woorden

Ik loop hier al een poosje mee rond maar staat iemand er wel eens bij stil hoe naar het woord “vluchteling” eigenlijk klinkt? Wat een negatieve lading er aan hangt? Ik ga regelmatig met mensen van verschillende nationaliteiten om en probeer ze te helpen onze taal beter te beheersen. Doordat er ook veel vluchtelingen tussen zitten ben ik me hiervan bewust geworden en het heeft mij aan het denken gezet. Is dit niet hetzelfde als bijvoorbeeld incestslachtoffers jarenlang zo blijven noemen? Wat doet dit met iemand?

Onlangs vroeg ik voorzichtig aan een Syrische man hoe hij het woord “vluchteling” ervaart en hij keek me aan met een gemengde blik van verbaasdheid en dankbaarheid, omdat ik het blijkbaar begreep. Meteen gaf hij toe dit een naar woord te vinden. Zelf hoor ik de mensen er niet over want ze zijn al lang blij en dankbaar dat ze hier veilig kunnen wonen. Maar om nu steeds met dat vluchten geconfronteerd te worden is absoluut niet prettig. Overigens zijn veel van deze groep medemensen (want dat zijn het natuurlijk gewoon) al enkele jaren hier, tot wanneer blijven ze eigenlijk zo genoemd worden? Tot ze 5 jaar hier wonen? Of 10 jaar? Tot een volgende generatie misschien? Dat zou toch ronduit heel naar zijn?! Waarom niet gewoon die meneer, mevrouw, jongen of meisje uit Syrië, Eritrea, Afghanistan? Het is niet fijn om steeds weer aan zo’n traumatische gebeurtenis herinnerd te worden. Sta er eens heel even bij stil en probeer te voelen wat dit woord met jou doet. Geeft het je een positief, upliftend gevoel of geeft het je een negatief en zelfs minderwaardig gevoel?

Hetzelfde geldt naar mijn mening voor het woord “asielzoekers” …. BAM! Je haalt mensen er onmiddellijk mee naar beneden. Is dat nodig? Is dat hoe wij het zelf graag zouden zien als de situatie omgekeerd was?

Ik zou dit woord graag vervangen door iets positiefs want woorden hebben enorm veel kracht! “Integreerders” misschien, wat in ieder geval aangeeft dat deze mensen volop bezig zijn om te integreren of ze anders hopelijk stimuleert om dat te doen. Bovendien zal een dergelijk woord ons mogelijk ook motiveren om deze groep te helpen met integreren door ze wat meer te betrekken bij alledaagse dingen. Door ze te begroeten of eens een praatje met ze te maken, waarmee je tevens helpt bij het oefenen van onze taal. Want integreren doe je uiteindelijk samen. Het is zomaar iets wat ik even kwijt wilde, food for thought…