Voor de grap

Carnaval. Ik heb er nooit veel om gegeven, kon ook niet zo goed tegen een grap. Omdat ik niet goed aanvoelde wat een grap was en wat niet. Maar aan alles komt een eind, de narrenkappen gaan af. Op woensdag ging je naar de kerk om een askruisje op te halen en dan begon voor veel mensen de Quadragesimo. Veertig dagen vasten. Dat deed je gewoon, het hoorde erbij.

Vandaag merk je dat carnaval erop zit als er weer gewerkt moet worden. Zelf ben ik ook een drukbezet baasje, tijdens mijn werk en daarbuiten. Gek eigenlijk dat ik tijd overhoud voor zoiets buitengewoon stompzinnigs als een column schrijven, terwijl ik aan de andere kant mensen “nee” moet verkopen. Stel ik mijn prioriteiten verkeerd of heb ik te veel handen aan mijn tijd? Ik weet het niet.

Wat ik wel weet, is dat sommige mensen in dit land te veel tijd aan hun handen hebben en hun narrenkap niet afgezet hebben. Wat zullen we voor de grap vandaag weer eens gaan doen? Ach, laten we eens naar een spoorviaduct gaan. Treinen spotten? Nee, dat doen er al teveel, dat levert geen pageviews op, dan horen we er niet meer bij. Laten we eens een fiets in die koperen spaghetti boven het spoor gooien. Dat levert gratis vuurwerk op. Wat zeg je? Boete van ProRail? Met de sponsoring van naar verwachting 3 miljoen pageviews betalen we die lachend.

Of weet je wat? Er zaten toch van die nooddeuren in die geluidswallen? Laten we daar eens een koperdraadje aan vastbinden en dat met de bovenleiding verbinden. Gewoon, voor de grap. De schrikreactie van de mensen zal ook wel weer goed zijn voor onze plek op de digitale pikorde. Gevaarlijk? Als een hersenloze koe de schrikdraad kan overleven, dan toch ook een mens met een beetje verstand in zijn donder?

Vandaag lees ik in de krant dat er een trein vijf uur in een weiland vast heeft gestaan. Die trein heeft daar zelf niet voor gekozen. Die had ook bij genoemde deurknop vast kunnen staan. Wat zou er gebeurd zijn als tijdens de evacuatie die mensen door de betreffende nooddeur waren gegaan?

Op zulke momenten voel ik er wel wat voor om deze zogenaamde helden veertig dagen lang te laten vasten, afgesloten van de buitenwereld en de sociale netwerken. Gewoon, omdat het erbij hoort. Voor de grap.