Starbucks

Demi Dawn van Hove 11 feb 2018

Het is vijf uur ‘s ochtends. Mijn wekker gaat af en ik doe mijn uiterste best om hem niet uit te zetten en me om te draaien. Langzaam word ik wakker terwijl ik de regen op het raam hoor tikken. Ik sta op en ik doe mijn zwarte schoenen, broek en shirt aan. Mijn haar draai ik in een staart en met een beetje make-up probeer ik mijn gezicht toonbaar te maken. Mijn schort gooi ik in mijn tas. Om kwart voor zes zit ik op de fiets, op weg naar het station.

Eenmaal daar ben ik helemaal wakker. Ik zie dat mijn collega al binnen is en dat ze de espressomachines aan het opwarmen is. Ik begroet haar en ik begin met de stoelen van de tafels te halen, de gebakjes in de koeling te zetten en het filter koffiezetapparaat aan te zetten. Het is kwart over zes en de wereld slaapt nog. De geur van koffie, het getik van de regen en de immense stilte buiten laten mij tot rust komen. Als we klaar zijn met de voorbereidingen, doen we de deuren open.

Langzaam komen de mensen binnen. Sommige mensen hebben hun trein gemist, bij anderen heeft de trein vertraging. Sommigen blijven uren zitten, anderen geven bij hun bestelling ongeduldig aan dat hun trein over twee minuten vertrekt. Sommigen bestellen een venti koffie, anderen een triple-tall-half-decaf-five-pumps-vanilla-non-fat-extra-wet-latte. Van sommigen weet ik hun naam en bestelling uit mijn hoofd, anderen zijn er voor het eerst.

Het leukste vind ik iedereen persoonlijke aandacht te geven. Ervoor te zorgen dat iedereens drankje daadwerkelijk perfect is. Ik kan er om lachen als een 16-jarig meisje giechelend een double espresso bestelt en die stoere gast op zijn motorfiets fluisterend een javachip frappuccino bestelt. Het laat me zien dat lang niet alles en iedereen voorspelbaar is. Iedereen is anders en iedereen heeft zijn of haar voorkeuren. En dat is fantastisch.

Om 2 uur ben ik klaar met mijn shift en ruikend naar vanille, koffie en melk, fiets ik naar huis. Terwijl iedereen net klaar is met zijn of haar lunchpauze, ben ik alweer vrij. Eenmaal thuis spring ik onder de douche en geniet ik na van die mooie latte art die ik vandaag heb gemaakt en van die ene gast die zo blij was met zijn koffie, dat hij mij persoonlijk kwam bedanken.

Vandaag was een goede dag.