Ruim je troep op!

Ik ben het helemaal zat. Ligt er geen schijt voor m’n deur dan wel afval. Vanochtend stapte ik op een lege zak Lays, gisteren kwam er een plastic zakje tussen de spaken van m’n fiets en vorige week liet iemand zijn of haar spa flesje op m’n bagagedrager achter.

Laatst sprak ik een jongen erop aan toen ik zag dat hij iets in de bosjes gooide. Een kankerhoer ben ik dan gelijk. Woorden doen mij niet zoveel en dat heb ik laten weten ook. Bang wordt ik niet van die scholiertjes, boos wel. Dan vraag ik me af of ze thuis wel opgevoed worden. Vast niet, die ouders zullen dat wel de taak van de leraren vinden. Wat tijdens schooluren gebeurt is aan de school om op te lossen, niet aan de ouders. Misschien moeten we de kinderbijslag wel als extraatje geven aan de leraren. Die krijgen toch al niets, behalve overal de schuld van.

Ik heb het scholiertje even vertelt hoe het moet. Stoer was ie al niet meer voor z’n vriendjes, de grijns was ook snel van z’n gezicht verdwenen. Met opgetrokken schouders raapte hij z’n troep op en gooide het in de, door mij aangewezen, prullenbak. Goed zo jongetje, je kan het wel. Toen ik vijf meter verder was heette ik ineens tyfuswijf. Meneertje was weer stoer. Een beetje dan. Ik vind hem vooral sneu.

Ik vraag me weleens af waarom er zoveel afval op straat gegooid wordt. Maar een andere reden dan luiheid kan ik niet bedenken. We kunnen allemaal naar de Appie om een colaatje of chips te kopen maar we zijn te lui om deze in de prullenbak te gooien. Nee in plaats daarvan laten we onze troep lekker slingeren. Het liefst in de natuur, op andermans fiets of voor diens deur.

En niet alleen de ‘gewone Nederlander’ dumpt z’n afval bij anderen. De overheid dumpt het in China, waar ons afval niet alleen verzameld maar ook verbrand wordt. En vervolgens zeggen we dat China één van de meest vervuilende landen op aarde is. China heeft nu dan ook vriendelijk bedankt. Ruim je eigen troep maar op! Ik geef ze groot gelijk.

En nu? Nu moeten we zelf ons afval maar opruimen. En dat zijn we niet gewend. Sterker nog, we hebben geen idee hoe het moet.