Red jij zeven mensen? Ben jij een superheld?

“STOP! Houd op.” of “Jongeman, ik heb je al drie keer gewaarschuwd.” of “Weet je dat niet? Dat heb ik je al drie keer verteld.”

Herken jij bovenstaande? Ik wel. Ben ik weer eens vergeten dat ik een afspraak had, maar ach eigen schuld. Toch? Als jij iemand iets drie keer verteld, mag je toch aannemen dat hij of zij het op zijn minst heeft opgemerkt? Maar waarom is iemand drie keer vragen om donor te worden dan niet genoeg? Waarom mogen artsen dan niet van ‘geen bezwaar’ uitgaan, als iemand na drie keer vragen nog niet reageert, maar vooral waarom iemand na drie keer vragen nog steeds geen ‘nee’ heeft gezegd?

Artikel 11 van de Grondwet geeft ons recht over zelfbeschikking van ons lichaam. Een veel gehoord argument is dat wij de zelfbeschikking over ons eigen lichaam kwijt raken. Maar raken wij dit kwijt als we ons donorsysteem omdraaien? Je beschikt nog steeds over je eigen lichaam. Je krijgt drie keer de vraag om ‘nee’ te zeggen als je het echt niet wilt.

Daarnaast vinden tegenstanders dit een wet om ’organen te oogsten’. Als ik de definitie van ‘oogsten’ op Google zoek staat er: “…het binnenhalen van landbouwproducten of gewassen.”. Konden wij organen maar oogsten. Op dit moment gaan er jaarlijks nog honderden mensen dood, omdat zij niet op tijd een orgaan konden krijgen. Stel jij je eens voor: jij hebt een gezinnetje, eventueel met kinderen en al maanden wacht een van jullie op een orgaan. Helaas komt deze niet op tijd en raak je maar zo je partner of een van je kinderen kwijt. Het kan. Het gebeurt. Honderden keren per jaar.

Met een lichaam kan je tot wel zeven mensen redden. Je kan een superheld zijn, is dat niet ieders kinderdroom? Als jij overleden bent heb jij niks meer aan je goedwerkende longen, je prachtige nieren of je functionerende alvleesklier. Maar een man van 74, een vrouw van 50 of een kind van 13 wel.

In vele landen om ons heen wordt dit andere systeem gehanteerd, zonder problemen. En wat blijkt? Er zijn daar relatief gezien veel meer superhelden. Nederland loopt op vele aspecten voorop, waarom zouden wij bij dit onderwerp achterblijven? Als je iets echt niet wilt, kan je toch weigeren?

Waarschijnlijk zit je nu in de trein naar je werk, op het toilet voor een grote boodschap of verveelt op je telefoon te kijken. Nu je toch de twee minuten gehad hebt om het stuk te lezen. Heb je dan ook nog één minuut om je keuze te registreren? Het kost geen tijd en moeite om een superheld te zijn.