Over verhuftering

Is het echt zo dat we ons steeds hufteriger gedragen? Ik weet het niet hoor, ik ken persoonlijk namenlijk geen hufters. Ja een enkeling die zichzelf graag zo noemt, maar de echte hufter, ik heb hem of haar nog nooit zelf ontmoet. De sukkel voor mij aan de kassa gisteren voldeed ook al niet aan het signalement, hij boog nog net optijd zijn hoofd toen hij doorhad dat ik zijn woordkeuze niet kon waarderen. Ik mag dan graag mensen in het hokje klootzak of bitch wegstoppen maar de hufter zoals het Nederlandse klootjesvolk ze zo gaarne omschrijft in hun collumns, #, en stukkies op FB, nee ik ben ze nog niet tegengekomen in ons koude kikkerlandje.

Misschien moet je daarvoor echt de grens oversteken, of de grote oceaan. Ik geloof dat er zich daar een in een groot wit huis bevind, het woord hufterwaardig. Maar hier in Nederland moet je wel van heel goede huize komen wil je voldoen aan wat een hufter allemaal moet zijn. Of toch, misschien? Ik las afgelopen week een oproep, iemand wilde graag naar de Efteling en wilde niet alleen gaan. Iemand die zichzelf graag stort op de minderbedeelde mens. Iemand die graag misbruik maakt van de angstcultuur waar FB, Twitter, en elke krant ook gretig op inhaakt. Hoe kwaad ik werd om dit artikel dat ik las en de niet te omschrijven gemengde gevoelens die er ontstonden, want ook ik wil graag naar de Efteling. Helaas maken mijn uitkering en teveel kinderen dat ook dit jaar weer onmogelijk.

Maar voor een middagje vol sprookjes. Zou ik, de gebleekte rotkop van dit figuur, kunnen aanschouwen, om ook mijn kids een dag vertier te bezorgen? Zo zullen er vele alleenstaande, minder bedeelde ouders rondhobbelen in onze maatschappij, die door dit soort stunts worden verleid om PVV-stemmer te worden en hun principes aan de kant schuiven want tja, Holle Bolle Gijs moet ook vreten niet?