Matthijs van Nieuwkerk: De Wereld dramt door

Iedere werkdag schrijft een lezer van Metro een column over wat hem of haar bezighoudt: Matthijs van Nieuwkerk gaat het rustiger aan doen. Hij gaat in de nabije toekomst minder vaak DWDD presenteren.  Het seizoen wordt ingekort en hij gaat andere ideeën ontwikkelingen.

Gisteravond was dan zeker het begin van zijn eindschot. Waar hij anders de leider van het gesprek is, viel hij keihard cabaretier Dolf Jansen aan. Iets met of over humor? Nee. Dolf werd aangevallen omdat hij ondanks de seksfeesten van Oxfam Novib met minderjarige prostituees toch ambassadeur van deze organisatie blijft. Ik wist niet dat Dolf deze functie heeft. Maar het verbaast mij niets, omdat veel BN’ers ambassadeur zijn van een liefdadige instelling. Regelmatig zie ik reportages van en over BN’ers die in arme landen zich het lot van vooral kinderen aantrekken. Terecht! Je kunt je natuurlijk afvragen of reis- en verblijfkosten niet beter besteed kunnen worden aan die kinderen. En dat sommigen wellicht aan personal branding doen.

‘Bekende Nederlander’ is een verkeerd gekozen begrip: ik ken ze niet en zij mij evenmin. Ik heb slechts een indruk van wat iemand doet en hoe iemand op tv overkomt. Of ik Matthijs goed vind presenteren en of Dolf komisch is. Meningsvorming dus.

Zo ben ik van mening dat Dolf de beste bedoelingen heeft binnen Oxfam Novib. En hij niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor misstanden. Maar keer op keer beweert Matthijs dat Dolf moet uitzoeken hoe het nu gesteld is met de hele organisatie van Oxfam. En hij beweert dat Dolf moet stoppen als ambassadeur. Even vaak legt Dolf uit dat Oxfam heel goede dingen doet en dat het niet aan hem is om de misstanden uit te zoeken. ‘Het moment om te stoppen kan natuurlijk altijd komen,’ aldus Dolf.

Om zijn gelijk te halen dramt Matthijs op onbeschofte wijze door. Laat Dolf niet uitpraten en zegt: ‘Dat heb je net gezegd.’ Als Dolf nogmaals wil antwoorden wordt hem de mond gesnoerd door de nationale Máxima-fan, Jan Mulder. ‘Laat Jan uitpraten,’ onderbreekt Matthijs Dolf.

Jan vindt dat Dolf zeker moet weten dat niemand van de Nederlandse tak van Oxfam van de misstanden wist: ‘Dat moet je weten, anders moet je je terugtrekken.’

‘Gelul Jan,’ zegt Dolf. En terecht. Als je zou zeggen dat Jan zeker moet weten dat Máxima niets wist van dat vreselijke Argentijnse regime, en hij zich anders terug zou moeten trekken als fan, is dat hetzelfde gelul.

Een manke vergelijking? Ach, het is maar meningsvorming.