Mag het ietsje minder zijn?

Plaatsvervangende vreugde bij Evi Hanssen onlangs. Ze is aanwezig als tafeldame bij DWDD. Tot tranen toe geroerd werpt ze kusjes naar VTM-journalist Boudewijn Van Spilbeeck, die sinds kort als journaliste ‘Bo’ door het leven gaat. Evi vertelt dat ze moest huilen toen haar collega Bo voor het eerst als vrouw op de redactie verscheen. Dat zou ik misschien ook wel hebben gedaan, want je kunt huilen van schrik ook al gaat het om een uiterst sympathiek mens. Maar nee, het was van vreugde.

Plaatsvervangende schaamte krijg ik als René van der Gijp met een blonde pruik op bij Voetbal Inside een transgendergrap maakt. Volgens de nietsontziende televisierecensente Angela de Jong moet een grap altijd kunnen. Dat zegt ze goed: een grap. Maar Van der Gijp is niet komisch. Als je als komiek bij een voetbalprogramma lollig wilt zijn, moet je wat meer in je beperkte mars en meer inzicht in de maatschappij hebben. Anders bereik je alleen het studiopubliek. Dat hij later zegt dat hij niets tegen homo’s, lesbiennes, transgenders et cetera heeft, is nog dommer dan de grap die hij maakte. Hij maakt het nog erger door te zeggen dat het publiek van Voetbal Inside niet onderschat moet worden – door wie dan?

Dan moet ik toch weer denken aan Van Kooten en De Bie: de meesters van de satire die op subtiele wijze konden persifleren, zichzelf en hun publiek een spiegel voorhoudend. Zonder te kwetsen, en dat is een gave die maar weinigen bezitten.

Alles moet kunnen, dat vindt ook Astrid Joosten met haar programma ‘Wat verdien je?’

Ik vind dat net zo privé als op welke politieke partij je stemt. Maar goed, we leven in de tijd dat we alles delen. Nou ja, op de sociale media en tv dan. Toch lijkt Astrid wat terughoudend als haar wordt gevraagd wat zij dan verdient. ‘Onder de balkende norm,’ zegt ze. Maar dat is net zo vaal als het rood van haar omroep tegenwoordig. Regisseur Bert van der Veer weet haar uiteindelijk ‘175.000 euro’ te ontfutselen. Dat is goedbetaald voor het af en toe presenteren van een quiz en een oubollig consumentenprogramma dat alleen door de jaren heen van titel is veranderd.

Iedereen zijn geluk en vooral vrijheid, of het nu een ex-voetballer, transgender, aantrekkelijke Belgische vrouw, recensente of ‘vaalrode presentatrice’ is. Maar mag het allemaal wat minder en vooral minder vaak zijn?