Lezerscolumn: Blote enkels

Iedere werkdag schrijft een lezer van Metro een column over wat hem of haar bezighoudt: Laura Tjepkema

Ik ben zo iemand die zich verwondert over kleine onbenullige zaken. Er valt me iets op, het verbaast me en vervolgens blijf ik er dagen over nadenken. En als ik er zelf niet uit kom ga ik mijn omgeving lastig vallen met mijn vragen en eindeloze overpeinzingen. Als ik er dan nog niet uit ben krijg ik de behoefte om naar wildvreemde mensen toe te stappen met de vraag: waarom?! Soms kan ik deze drang onderdrukken, soms ook niet.

Momenteel ben ik op dat punt aangekomen waarop onderdrukken niet meer lukt en daarom vraag ik het maar gewoon: waarom?!

Wat is de beweegreden van jullie mensen die in de winter met blote enkels lopen? Zijn jullie allemaal zo warmbloedig dat jullie de verkoeling nodig hebben? Is het dat oeroude spreekwoord dat zegt dat pijn lijden bij mooi zijn hoort?  Willen jullie zo graag meedoen met de mode dat het lichamelijke onbehagen ondergeschikt is? Hebben jullie gewoon niet zo’n last van de kou, ook niet bij -5?

Afgelopen weekend kon ik mijn vragen kwijt aan een familielid dat zelf met blote enkels liep. Haar verklaring was dat ze nieuwe broeken nodig had en dat dit de enige broek was die ze op dit moment nog had. Geen keus dus.

Je begrijpt waarschijnlijk dat dit antwoord niet de verklaring is waardoor ik het vraagstuk los kan laten. Sinds dagen vraag ik me nu af of iedereen die ik met blote enkels zie, geen keus heeft omdat dit hun laatste broek is. Wat me gewoon geen aannemelijke verklaring lijkt. Op mijn route naar en van het werk zie ik tientallen mensen met blote enkels lopen. Ook vandaag. En het is -3 graden.

Verlos mij van mijn breinbrekend vraagstuk. Wie zijn de mensen die ook vandaag met blote enkels rondwandelen? Deze vraag is voor jullie: waarom?!