Doelloos

Doelloos wandel ik door de straten van Zwolle
Weg van de hoge flatgebouwen waar iedere flat op de andere lijkt.
De straten zijn leeg. Komt het doordat iedereen naar het journaal kijkt of omdat het koud is?

Het is lekker om even alleen te zijn en mijn favoriete bezigheid uit te oefenen.
Zoals in andermans woonkamer te gluren, want in Nederland zijn de gordijnen meestal open.
Dan word ik jaloers op de mooie designer lamp, de grote tafel, en vooral op de gezelligheid binnen.
Geef mij ook maar zo een grote-mensen-huis. Het standaardpakket huisje, boompje, beestje. Dan ben ik net zoals de meeste mensen.

Lekker op de bank hangen met mijn lief vlak bij mij, 
Ze ligt helemaal lang uitgestrekt op de verwarming, spinnend half in slaap, maar toch altijd aanvoelend of het al etenstijd is.
Hoewel een partner, die lekker kan koken ook niet slecht is. Dat hoort bij mijn pakket.
Iedere dag, kijk ik vanuit mijn kantoor op de 8ste verdieping naar beneden. Ik fantaseer over het verkeer onder me. Waar gaat iedereen naartoe? Gaan zij weleens met tegenzin naar hun schoonouders toe, zijn zij op weg naar de supermarkt of gaan zij stiekem niet naar hun werk om lekker naar de sauna te gaan.
Zijn er wel mensen die zonder doel ergens naartoe rijden? Gewoon hun intuïtie volgen?

Dat zou ik ook graag willen, doelloos door de wereld trekken en verdwalen. Kijken wat op mijn pad komt.
Maar aan de andere kant ben ik er nieuwsgierig hoe mijn leven erover 5 jaar uitziet. Kon ik maar stiekem door een sleutelgat naar mijn toekomst kijken. Zou ik dan nog op hetzelfde bureau, aan hetzelfde raam naar beneden kijken? Alstublieft niet! 
Of misschien ben ik ergens op de wereld iets interessants aan het doen?
Moet ik daar nu al voor gaan sparen? En mijn pensioen regelen of juist niet? 
Wat een gedoe! 
Deze vragen stelde ik me 5 jaar geleden nog niet. Betekent het dat ik volwassener ben geworden?
Soms lijkt zo’n standard pakket wel veilig maar erg saai. 
Het is duidelijk dat ik niet weet wat ik wil.