Rotterdam verandert

Ik sta aan het begin van de Kruiskade in Rotterdam en kijk om me heen. Ik begin me af te vragen hoe een lelijke stad als het onze toch steeds geliefder wordt. Wat destijds een stad was dat alleen door Rotterdammers zelf werd bewonderd, wordt nu bezocht door toeristen over de hele wereld, buitenlandse jongeren komen hier studeren en grote bedrijven willen meer investeren. Het is het zelfde als dat de loser van de middelbare school opeens populair wordt in de derde klas. We hadden het allemaal niet verwacht.

Even later ben ik de Kruiskade al uitgelopen en besef ik ineens hoe het komt dat die loser, die altijd in het schaduw van onze beste vriend Amsterdam heeft gestaan, zo veel aandacht begint te krijgen. Rotterdam brengt mensen naar elkaar toe. Mensen van verschillende soorten geloven, etniciteiten en seksuele diversiteiten. Van de Kruiskade tot aan Mathenesserdijk hebben ik inmiddels negen winkels geteld met allemaal een eigen kleurtje. Tegenwoordig vormen al die eigen kleurtjes samen groen-wit-groen, wat staat voor onze multiculturele Rotterdam.

We bevinden ons in een wereld waar drie grote geloven bijna niet meer samen kunnen, terwijl in een stad van 32.416 ha wel 170 nationaliteiten samen onder één dak leven zonder dat de hel losbreekt. Mensen die terwijl ze dit lezen hun wenkbrauwen fronsen, mogen eraan herinnerd worden dat net als in elke andere relatie ook frustraties en ruzies kunnen ontstaan in burgerrelaties. Frustraties die op te lossen zijn door empathie, respect en erkenning. Drie woorden die naast elkaar net zo mooi zijn als onze drie cijfers: 010.

Mensen die nog steeds niet zijn overtuigd, raad ik aan om een kijkje te nemen in de Markthal, waar ze zorgeloos sushi, patat, shoarma en kip kerrie achterelkaar kunnen eten zonder kilometers af te leggen van het ene werelddeel naar het ander. Waar op de wereld is dit nog meer mogelijk?