Open brief aan de minister-president

Beste Minister-president,

Mijn naam is Romee Heijmeskamp. Ik ben negentien jaar oud en derdejaars student aan de Hogeschool van Amsterdam. Hiervoor wil ik u graag bedanken. In Nederland mag ik studeren en er is een passende vorm van onderwijs voor mij. Ik ben nu bezig met een bachelor Media, Informatie & Communicatie. Wanneer ik dit heb afgerond, is er weer een nieuwe uitdaging voor mij: een master. Op deze manier kan ik een leven lang leren. Dank u wel hiervoor.

Helaas heeft mijn oudere zus het minder goed getroffen. Op haar twintigste verjaardag moest zij school verlaten. Er is geen passende onderwijsinstelling voor haar. Mijn zus wil ook graag studeren, net als ik. Mijn zus is zeker niet dom, ze heeft alleen een verstandelijke beperking. Door deze beperking is het in Nederland voor haar onmogelijk om te studeren.

Nadat mensen met een verstandelijke beperking het Voortgezet Speciaal Onderwijs hebben afgerond is het de bedoeling dat zij gaan werken of naar een dagbesteding gaan. Een enkeling stroomt door naar het mbo maar de ervaring leert dat hier gewoonweg niet genoeg begeleiding is voor deze mensen.

Ik vraag mij af waarom dit zo is. Waarom halen wij de mensen die het langst nodig hebben om te leren het eerst van school af? Waarom tellen deze mensen nog steeds niet honderd procent mee in onze maatschappij? Waarom mag ik wel studeren en mijn zus niet?

Nederland tekende op 14 juli 2016 het VN-verdrag Handicap. Dit verdrag staat voor gelijke rechten op het gebied van onderwijs voor iedereen, dus ook voor mensen met een verstandelijke beperking. Op dit moment komt Nederland haar belofte niet na en dit vind ik niet kunnen. Ik hoop dat u het met mij eens bent, Minister-president. Ik hoop dat wij hier samen verandering in kunnen brengen. Laten we ervoor zorgen dat er een onderwijsinstelling komt waar mensen met een verstandelijke beperking kunnen studeren. Zodat niet alleen ik, maar ook mijn zus de kans krijgt om door te leren.

Met vriendelijke groet,

Romee Heijmeskamp