Oh, nee sorry, thee alstublieft

‘Biertje?’ vraagt de barman vriendelijk, terwijl zijn vinger richting de handheld gaat. ‘Oh, nee sorry, thee alstublieft’ stamel ik wat onhandig. ‘Weet je het zeker?’ vraagt hij nog een keer. ‘Nou ja, is beter toch?’ Ik hoor hoe mijn woorden ongeloofwaardig klinken. ‘Tja, wat je beter vindt’ hoor ik hem zeggen. Wanneer hij moeite doet om het thee-kopje op zijn handheld te vinden, zie ik hoe zijn wenkbrauwen in een milliseconde optrekken en weer zakken. Wat voel ik mij toch een sukkel als ik geen bier drink. Zelfs in de lichaamshouding en de mimiek van de barman lijk ik hierin bevestiging te ontdekken. Het wordt nog erger wanneer mijn drinkebroertje Wouter aan de beurt is. ‘Doe mij maar een La Chouffe van de tap en een shotje erbij’.  Ik krimp nog verder ineen. Wat een contrast. ‘Kijk, dat is het echte werk’ grinnikt de barman instemmend. Hij knipoogt naar Wouter en loopt naar het volgende tafeltje.

Wouter leunt nonchalant achterover op zijn stoel. ‘phoeh, ik heb zin om te zuipen joh’ zegt hij vastbesloten. Zijn hand verdwijnt in het borstzakje van zijn jas en grist daar een pakje peuken uit. ‘Ik ben een boek aan het lezen over stoppen met roken’ mompelt hij terwijl zijn lippen de peuk omklemmen. Ondertussen wordt onze bestelling vanaf een dienblad op het tafeltje getild. Zodra de glazen staan, gooit Wouter het shotje wodka in zijn mik en neemt twee gretige slokken van zijn La Chouffe. Ik hoor hoe hij diep in zijn keel een boer laat en hoe hij opnieuw diep inhaleert van zijn peuk. Zijn hedonistische instelling maakt mij jaloers. Ik kan niets anders dan voelen hoe idioot het is om op zaterdagavond met thee in het café te zitten.

Een kwartier later verlaten we de kroeg en zijn we op weg naar de volgende. Wouter had binnen vijftien minuten nog twee keer bijbesteld en kijkt inmiddels glazig uit zijn ogen. Aan de bar bestel ik een Whisky Ginger Ale voor hem en Spa Rood voor mijzelf. Wanneer ik omdraai heeft Wouter twee dames gevonden waarmee hij een gesprekje aanknoopt. Eén van de dames ziet dat ik water heb besteld en houdt haar eigen glas omhoog. ‘Cola’ zegt ze. We proosten. ‘Ben jij de bob vanavond?’ vraagt ze nieuwsgierig. Ik lach, ‘Nee, ik ben vanavond de sukkel die niet drinkt en dat vind ik super moeilijk, maar morgen zal ik trots zijn.’