Mediteren doe je niet alleen

In het voorjaar van 1988 was ik erg meditatief. Iedere dag ging ik ‘smiddags in Bovenkerk naar de Amstelveense Poel om op een steiger in alle stilte een uurtje te mediteren. Op zekere dag waggelde een eendje de steiger op en kwam heel stil naast me zitten. Ik vond het prachtig. Vertrouwen is toch liefde. Sindsdien kwam ze iedere dag om de zelfde tijd. Ik begon steeds meer van haar te houden en noemde haar Emmy. Op een dag, het zal twee maanden later zijn geweest, kwam ze niet en ook de dagen daarna bleef ze weg. Ik voelde me triest en verlaten. Was ze verscheurd, onder de auto gekomen of door een jager neergeschoten? Ik had ook geen zin meer om op de steiger te mediteren. Een paar maanden later liep ik weer door het Amsterdamse Bos. Mijn blik werd naar de lucht getrokken. Vijf eenden vlogen hoog voorbij.  Ik dacht met weemoed aan Emmy, mijn trouwe meisje. Opeens wendden de vijf eenden van richting. Ze keerden en kwamen in duikvlucht naar beneden. Op vijf meter afstand landden ze in de sloot naast mij. Het bleek Emmy te zijn tesamen met vier mooie kinderen. Ze moet mijn verlies gevoeld hebben en liet mij weten dat alles okay was. Het was een weerzien en een afscheid tegelijkertijd. Ik heb Emmy nooit meer gezien.

Vier jaar later zou blijken dat Shiva, mijn eerste Labrador een super retriever was die op de Jachttraining schitterde. Alleen, bij wedstrijden zou hij dode eenden moeten apporteren en dat deed me te veel aan Emmy denken. Een keer deed ik toch mee en Shiva ging prompt met de eerste prijs naar huis. De tweede prijs was voor Amazing Sjaak van de Politie.

Gezelligheid is grenzenloos

Zwanen inspireren mensen met goede bedoelingen maar niet alleen mensen, ook Anja, mijn Labrador, voelde zich geïnspireerd. In 1998 in Lelystad zag ze in een vijver twee imposante zwanen temidden van acht al uit de kluiten gewassen kuikens en pardoes sprong Anja er midden tussen. Dat wordt echt gezellig dacht Anja, maar ik dacht wat anders. Ik was in paniek, en maakte me op ook in het water te springen om haar te redden. Men zegt dat zwanen met kuikens levensgevaarlijk zijn voor honden. Echter nadat de zwanen van de schrik bekomen waren en merkten dat Anja goede bedoelingen had, zwommen ze rustig weg en ik kreeg in droge kleren, mijn natte knuffel Anja terug.

My honeysuckle sweetheart

Vorige maand in Zuid India had ik contact met een vogeltje dat van honing leefde. Vanuit mijn kamer op de eerste etage zag ik hoe het diertje met grote snelheid van de ene naar de andere boom vloog. Het was geen kolibrie want ze was wat groter en zat echt stil bij de honingbloemen. Iedere dag zat ik wel een tijdje stil te kijken en zag de schoonheid en de onschuld van het dier. Ik had haar graag van dichtbij willen zien. Op de laatste dag voor mijn vertrek naar Nederland, hoorde ik ‘smorgen een heftig getik en gefladder voor mijn raam. Ik opende het gordijn en zag dat het mijn vogeltje was. Ze schrok niet van mijn verschijnen, integendeel, ze bleef tegen het raam tikken in een poging naar binnen te komen. Ik dorst het raam niet te openen maar heb haar door het glas vaarwel gekust en wie weet tot volgend jaar.