Mannen die ‘Sorry’ zeggen

Aandoenlijk zijn ze vaak: mannen die sorry zeggen. Hoofd een beetje schuin, neergeslagen ogen en licht afhangende schouders. Van rechtop in de wind is dan meestal geen sprake meer. Zo’n sorry die je even doet afvragen of het echt zo erg was? Of je echt zo gekwetst was? Dat je om het hele gebeuren dat eraan voorafging misschien wel een beetje moest huilen terwijl je driftig de was opvouwde of je kantoorlaatje dicht ramde, en je nu afvroeg of dat niet een beetje overdreven was?

Dat zijn de beste sorry’s. De echte. De godverdomme-wat-voel-ik-me-kut-omdat-jij-je-zo-kut-voelt sorry’s.

Die andere sorry’s zijn de curlingsorry’s. De straatjespoetsers, de hoe-red-ik-mijn-huid-sorry’s. Wegvegers, de ik-knip-met-m’n-vinger-en-het-is-opgelost-sorry’s. Fake news, maar dan anders. Dat je voelt dat je gemanipuleerd wordt en je jezelf tegelijkertijd voorneemt dat je er niet intrapt. Kleutersorry’s.

‘Wil je dat ik sorry zeg? Nou hier is ‘ie. Helemaal voor jou. Kijk ‘m glimmen! Blij mee? Klaar. Mag ik nu een koekje?’ Dat werk.

Chapeau! Chapeau voor Boef, rappers finest, die redden wat er te redden viel, een excuusvlogje maakte om zijn boekingen niet down the drain te zien gaan, waarschijnlijk na een kek, rap ingefluisterd advies van manager Ali B.:

‘Oh Boef, je was een beetje dom,
Maar zo bezopen, echt te stom
Nee, je kon er niets aan doen,
Je ben een gast van goed fatsoen
En je weet wel hoe dat gaat
Iedereen gaat uit z’n naad
Van hoe jij praat over die wijven
Ik zie al voor me wat ze schrijven
Dus trek het boetekleed maar aan
En gooi er rap een vlogje tegenaan
Dan zit je dit jaar weer vast nog goed
Tot je straks weer iets stoms doet.’

En ah..Camielleke. Moet een Olympische medaille krijgen voor de slechtste excuusbrief ooit.
Wat zou hij nu met al die vrije tijd doen? Ik weet het: curling. Gebruik maken van een talent en poetsen dat pad, als een dolle.