Wat is de sneeuw toch mooi!

Dikke sneeuw vlokken dwarrelen zachtjes deinend op de wind naar beneden. En vallen op de dikke laag sneeuw die het gras goed warm houd tegen de strenge vorst van de winter.de boom stammen zijn aan een kant wit dankzij de sneeuw. De wind is deels gaan liggen. En waait enkel nog een zacht briesje. De zon doet hard zijn best zich tussen de wolken zichtbaar te maken. Nog even en de lucht zal helder blauw zijn.
Ik sjok door de sneeuw al mijn spieren staan gespannen klaar voor de aanval. Ondanks het rustige weer is het koud. Heel koud. Ik sla mijn cape dichter om me heen om mijn eigen warmte zo min mogelijk te verliezen.
Ik wil zo onopvallend reizen zo weinig mogelijk sporen achterlaten. Maar ben na pogingen van wissen tot de conclusie gekomen dat het me teveel tijd en energie kost. Ik stop even met lopen en leun tegen een boom. Mijn lichaam is tot zijn limit.

Ik gooi mijn capuchon even naar achteren om de sneeuw eraf te gooien en zet hem dan weer op. Terwijl ik me verder voortbeweeg door de sneeuw.