Visitekaartje

Men zegt wel eens dat de ogen het meeste sprekende deel van je gezicht zijn, en je gezicht het visitekaartje van je meest persoonlijke brand is, namelijk jijzelf. Geen wonder dat je dat koste wat kost wilt behouden in de staat waarin het zich in ieder geval tot je dertigste nog bevond. Het verouderingsproces is zoals zoveel fenomenen in het leven, waaronder de bekende death and taxes, niet te stoppen en vertoont zich helaas pijnlijk zichtbaar op het gezicht.

Plots valt dat verouderde visitekaartje niet langer op in de jonge massa terwijl je personal brand onveranderd is gebleven en, om onverhoopt toch die oneindige race tegen de klok te omzeilen, wenden velen (vooral vrouwen) zich tot de wetenschap en de cosmetische industrie.

Als bijna-dertiger kan ik me de onrust ten aanzien van het verouderingsproces goed voorstellen. Je wilt immers meekomen met de jongere generaties, en onzekerheid speelt snel op als je doodgegooid wordt met cosmetische campagnes die je op het hart drukken dat hun producten je gezicht op wonderbaarlijke wijze zullen herstellen – want kijk, het jonge model dat wij gebruiken heeft ook een mooie huid, and you can have the same! – en je door je omgeving sterk beïnvloed wordt. Je visitekaartje nieuw leven inblazen door het vol te plamuren, in te spuiten en op te vullen lijkt dan de enige keuze die je hebt. Waarna je thuis komt, die verflaag eraf bladdert, je Botox uitwerkt en de rest van je visitekaart er hopeloos omheen hangt. Die façade bedekt alleen de oppervlakte; je steeds ouder wordende innerlijke ikke is nog altijd dezelfde.

Begrijp me niet verkeerd, ik gebruik al mijn hele leven verzorgingsproducten, en sinds kort wend ik mij tot een merk dat zich richt op dierproefvrije producten en de boodschap dat, als je al kiest voor verzorgingsproducten, je dan beter producten kunt gebruiken die wél lief zijn voor je huid. Alles mooi en aardig, je zou ook kunnen zeggen dat ik die producten sowieso achterwege kan laten; de oermens had ze ook niet nodig, en sindsdien is ons leven weliswaar drastisch veranderd, dat betekent niet dat we niet overleven zonder crèmepjes, plastische chirurgie en make-up.

Voor mij werkt het ongeveer zo: net zoals ik niet de eer voor andermans werk zou willen opstrijken, zo waardeer ik mijzelf en de complimenten die ik van anderen ontvang over mijzelf meer als ik weet dat mijn visitekaartje een representatief beeld vormt van mijn brand.

Mijn personal brand verkoopt namelijk geen onzin. Dat is van mijn visitekaart af te lezen.