Valse Papieren

ik herinnerde me dat ik zat te wachten
in een klein restaurant op de grens
met spanje…..het meisje dat bediende
keek even naar mij

haar gezicht maakte me om de een of
andere reden blij…het was lief, jong en
straalde rust uit… een man kwam me
zeggen dat het niet erg lang meer zou
duren dat ik de grens over kon

haar man ? vroeg ik me af..hij bleef nog
staan praten en zo vernam ik dat ze zijn
zusje was. mijn blik gleed weer naar het
meisje. hij vroeg of ik haar leuk vond

je zou met haar mogen trouwen van mij
dat was niet ongewoon in deze streken
waar keuzes voor haar me niet erg groot
leken. het meisje keek niet meer op.

vermoeid was ik dat weet ik nog goed
een vrouw , oh ik verlangde soms zo
naar een schoot om mijn hoofd in te
leggen. ik voelde mijn valse papieren

ze zouden me veilig naar de andere kant
van de grens moeten brengen…weer een
andere naam, weer een ander land… ik ?
ik had een vrouw niets te bieden.

en dat was mijn antwoord aan de man
hij knikte, hij begreep
het, Het meisje tja… daar droom ik zo nu en dan
van.. ik ben een man op de vlucht