Trots op z’n ballen

2017, het jaar waarin we meer willen, meer verlangen en niet meer snel tevreden zijn. Iedereen lijkt het goed te doen behalve jij. Carrière maken, een gezin stichten, de ware vinden, reizen of alles tegelijkertijd? De wereld aan onze voeten, maar ergens kunnen landen… Ho maar! Alles moet vlug en snel, alles moet meer en beter. Gezond willen eten maar het niet doen. Familie en vrienden om je heen maar nèt die ene neef irritant vinden. Vastigheid is eng, liefde is enger en alles wat daarop lijkt is ingewikkeld. We hebben in alles te veel keuze, zijn verwend en voelen de digitale druk in onze eigen gecreëerde prestatiemaatschappij.

“Man!” vroeger hadden ze geen live vleeskeuring bij de slager van vrijgezellen, die je met één swipe op je scherm kon liken. Nee je had de bakker, de slager en je zwager. Daarentegen was die slager wèl trots op z’n ballen en heel het dorp at ze op. Gewoon omdat het ‘goeie’ ballen waren en Theo daar zijn ziel en zaligheid in stopte. En nee, Theo had geen Instagram met filters zodat hij zijn eigen ballen als modellen kon presenteren. Nee er was één knappe vrouw waar hij, maar helaas ook, het ganse dorp verliefd op was. Geen schijn van kans, die arme Theo. Wanneer hij dan zijn tweede optie belde, gooide haar vader doodleuk de hoorn op. Hopend dat hij haar ooit nog zou zien. Daar moest hij het mee doen. Meer was er niet.

In 2017 moeten we beseffen. Dat we iedereen kunnen ontmoeten en kunnen worden. Als we maar willen. We hebben de vrijheid. De vrijheid van de wereld aan je voeten. Het enige wat je hoeft te doen is bepalen. Bepalen met wie en waar je gaat landen. Wat je daarvoor moet doen is diegene naast je en de wereld omarmen. Ook al is de digitale wereld makkelijk, vergroot het je kansen maar lijkt er geen eind aan te komen. Op zo’n moment moeten we die telefoon wegleggen en kijken naar die geliefde die we al lief hebben. Want liefde is mooi, de ware komt wel, gezond eten hoeft niet zeven dagen in de week en die ene neef heeft echt wel goede kanten. Kijk eens om je heen en besef, sta is stil, voordat je straks als je oud en verrimpeld bent, weer terug wil. Want dan zijn het die kleine dingen, die verrekte groot waren.