Thansgenderloos

‘Kan ik u helpen?’ vraagt de verkoopster. ‘Ik zoek kleertjes voor de baby van een vriendin’ zeg ik. ‘Jongen of meisje?’ en ik antwoord: ‘Transgendertje!’
Haar ogen vallen bijna uit haar hoofd en ze weet even niets te zeggen. Ze probeert in te schatten of het een grap is maar ik blijf bloedserieus. Dan stamelt ze: ‘Is dat niet heel erg jong? Weten de ouders dat nu al??’
‘Oh ja hoor,’ zeg ik met een stalen gezicht ‘de moeder zag het direct bij de geboorte al. Er zijn vrij snel gesprekken gevoerd met artsen want het is nu nog een relatief klein ingreepje natuurlijk bij een jongetje. Hij wordt morgen al geholpen maar de vervolgoperaties moeten wel wat jaartjes wachten. De baby zal dus tijdelijk “in between genders’ zijn.’
Haar mond hangt inmiddels zo ver open dat het tijd is haar uit haar lijden te verlossen. ‘Nee hoor, grapje’ zeg ik lachend en nadat het kwartje valt barst ze in lachen uit. Ze kent een verhaal over een 6 jarig jongetje waarvan de moeder al praat over een geslachtsoperatie. Zelf heb ik recent gelezen over een 3 jarige die een transgendertje zou zijn. Dit verhaal had mij op het idee gebracht om alles nog verder in het extreme te trekken in de babyshop.

Ik denk terug aan hoe ik als klein meisje jarenlang een jongen wilde zijn. Ik voetbalde altijd met jongens, vocht met ze, vroeg voor mijn verjaardag een boksbal, bokshandschoenen of een pijl en boog. Toen ik rond mijn 12e jaar ienemienie borstvorming kreeg heb ik gehuild en drukte het steeds plat omdat ik het vreselijk vond. Een jaar later pas werd ik eindelijk blij met wie ik was en vanaf dat moment wilde ik om andere redenen in de buurt van jongens zijn….

Wat nou als mijn ouders me op mijn 6e jaar hadden laten opereren? Had ik enkele jaren later toch een groot probleem gehad en wat dan?
Had ik Maik geheten in plaats van Imka en had mijn moeder vast gezegd: ‘Ga nou niet zeuren jongen, het heeft bergen geld gekost en je doet het er maar mee. Je zus is nu trouwens aan de beurt en die wil een Kim Kardashian kont, hoeveel denk je dat dat kost?!’
Wat ben ik blij dat ik die dans ontsprongen ben en ik hoop dat ouders van nu niet te snel het “transgender-etiket” op hun kind plakken maar ze rustig de tijd geven zichzelf te ontwikkelen.