Ode aan het jongetje uit Grou Jirnsum

Geschreven door: Denise Achterberg en Wesley van der Plaat

Zojuist, tijdens mijn dienst, het allerliefste jongetje in trein ontmoet. Samen met zijn moeder en zusje zwaaide hij zijn opa en tante uit in Den Haag. Hij vertelde me dat hij 7 jaar is en dat hij weer een grote reis terug moest maken naar Grou Jirnsum. Vol enthousiasme vertelde hij mij dat hij al bij 4 treinen voorin heeft mogen kijken. Waarop ik hem stiekem de cabine van een SGM liet zien. Nu heeft hij er wel 5 gezien! Ik moest gokken hoe lang hij al in Nederland woont. Drie jaar gokte ik en dat was goed. Ik vertelde hem dat ik het ontzettend goed van hem vind dat hij al zo perfect Nederlands spreekt. Hierop antwoordde hij vol trots dat hij ook Fries, Engels en Arabisch spreekt. Toen ik hem vroeg of hij Nederland leuk vind zei hij dat hij de sneeuw mooi vind en dan vooral als de zon tegelijk schijnt. Ook vertelde hij dat hij ontzettend gepest wordt op school, door Nederlandse kindjes, omdat hij ‘buitenlands’ is. Hij moest maar weer terug naar Syrië. Hij klapte meteen dicht. Dit aanhoren doet me vreselijk pijn. Ik vertelde hem dat ik het heel naar voor hem vind dat hij gepest wordt en dat ik hem een super toffe jongen vind. Snel veranderde hij van onderwerp…

Dit blijft toch wel hangen bij mij. Hopelijk creëer ik een beetje bewustwording door dit bericht te plaatsen. Kinderen verzinnen de opmerking ‘ga terug naar Syrië’ niet zelf…