Most wonderful time of the year?!

Geschreven door: Giulia Ros

Het is begin van de maand (december). Ik sta op Utrecht Centraal en ben niet vrolijk. ‘Als die … trein een minuutje later was weggereden, had ik er gewoon ingezeten en kwam ik op tijd op m’n afspraak.’ Ergens weet ik dat ik niet moet zeiken, want over tien minuten vertrekt er weer één. Die neem ik dan ook.

Terwijl ik mij net geacclimatiseerd heb op mijn plekje, wordt er omgeroepen: ‘Dames en heren, wegens een aanrijding met een persoon, zal deze trein niet meer rijden.’ Zuchtend, pijnzend en scheldend stampt iedereen de net volgelopen coupé uit. Ik betrap mijzelf erop dat ik met deze groep meedoe. Ik doe, onbewust, gewoon mee met dit egoïstische gedrag.

Misschien kijk je nu krom, maar dit is simpelweg wel het gedrag wat wij mensen vertonen. Terwijl iemand zich zojuist van het leven heeft beroofd, zijn wij geïrriteerd om het feit dat we niet op tijd zijn voor het avondeten. En aan die persoon? Och nee, daar wordt geen seconde meer aan gedacht.

Hiermee kom ik meteen bij het moraal van dit verhaal. De afgelopen week heb ik minstens zes keer per dag te horen gekregen dat we ons nu bevinden in ‘the most wonderful time of the year’. Alleen vraag ik mij af: waar blijkt dit dan uit? Is het omdat de lichtjes in het winkelcentrum bij jou op de hoek het zo ‘wonderful’ maken? Of is het omdat je over twee weken kei gezellig staat te doen met de familie die je eigenlijk nooit ziet?

Begrijp mij niet verkeerd. Dat kan natuurlijk hardstikke ‘wonderful’ zijn, maar mijn gedachten gaan nu uit naar de nabestaanden van de persoon die besloot een einde te maken aan zijn/haar leven. Voor hen is dit ‘the most horrible time of the year.’ Daar kunnen gezellige kerstlichtjes en -muziekjes niets goed meemaken.

Het enige wat ik wil zeggen is dat je je medemens niet mag vergeten. Nu niet, nooit niet. Sta stil bij de mensen die deze tijd van het jaar alleen zijn en het niet met familie of vrienden kunnen vieren. Geef hen, die het moeilijk hebben, wat extra liefde, tijd en aandacht. Pas dan noem ik dit ‘the most wonderful time of the year…’