Keuzevrijheid?

Sjoukje Dijkstra 6 dec 2017

Wanneer begon jouw hart te kloppen? Dat is het thema van de Week van het leven 2017 die deze week gehouden wordt. Dat je hart al met drie weken vanaf conceptie begint met kloppen, daar kies je niet voor. Net zoals het leven. Soms ongemakkelijk. Soms verdrietig. Soms juist bijzonder gelukkig. Ongecompliceerd. Zoals het is.

Waarom dan continu die nadruk op die zogenaamde keuzevrijheid rondom leven en sterven? Het is een feit dat we geboren worden. Het is een feit dat we sterven.

Of het nu gaat om de pil van Drion of abortus. Bij beiden gaat het om afbreken van leven. Voorstanders dwepen met hun keuzevrijheid. Als het moment eenmaal daar is, willen ze immers zelf kunnen kiezen: wel of geen kind. Wel of geen leven. Dat die keuzevrijheid ook kan verworden tot opgedrongen of afgedwongen keuze, die zorg wordt weg gewuifd.

Dat hierbij de hulpelozen en stemlozen het onderspit delven, is dan een offer dat we graag brengen. Alles voor de keuzevrijheid. Ouderen die zichzelf tot last voelen, of in het kader van voltooid leven een extra zetje krijgen in de goede richting met een beetje meer pijnbestrijding dan toegestaan. In veel gevallen niet hun eigen keuze. Ja. Ze zijn uit hun lijden verlost.

Met de NIPT test worden vrouwen steeds meer onder druk gezet om hun niet-volmaakte kind met down dan maar te aborteren. “Heb je geen test gedaan?” is dan een vraag die ouders met Down-kinderen regelmatig horen. We zien het aan Down-vrije samenlevingen als Zweden en Denemarken.

Van het hellend vlak waar ooit voor gewaarschuwd werd bij de invoering van euthanasie in 2001 zijn we al lang afgegleden. De abortuswet die in 1984 werd ingevoerd, was in eerste instantie alleen bedoeld voor gevallen van nood, waarin het kindje weg gehaald zou worden. Nu zorgt deze zelfde wet voor de rechtvaardiging van het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw ten koste van het kind.

In wat voor samenleving verkiezen wij te leven als keuzevrijheid keer op keer leidt tot de dood? Zaterdag 9 december nemen weer duizenden mensen deel aan de stille tocht voor het leven in Den Haag. Niks doen is geen optie. U loopt toch ook mee voor het leven?