Je suis mislukt!

Geschreven door: Mick Duschak

Eigenlijk ben ik mislukt. Als adolescent ben ik mislukt. Waarom? Om te beginnen kan ik geen selfies maken. Ik ben motorisch gezien niet in staat om mijn smartphone zó vast te houden, dat ik én helder beeld krijg én dat mijn smartphone niet voordat ik überhaupt een selfie heb gemaakt uit mijn handen glijdt en op de grond klettert.

Waar ben je nog zonder een rijk archief aan selfies? Nergens. Verder heb ik geen aanleg voor uitgaan. Ik ga wel uit, maar dan in de vorm van bioscoop-, theater- of restaurantbezoek. ‘Stappen’ zit er voor mij niet in. Iets dat wel verwacht wordt van een adolescent. Drink ik dan wel alcohol? Jawel, maar ik vind het persoonlijk geen prestatie als iemand straalbezopen ‘kan’ worden, dus zo ver ga ik dan ook niet.

Dan hebben we het wel gehad denk je wellicht? Nou, nee. Er wordt nog veel meer van je verwacht als adolescent. Neem nou de app: Snapchat. Heel populair onder ons, de jeugd. Alleen zie ik mijzelf niet drie keer per dag een selfie (ga je al) maken met daarover een katten filter inclusief bijschrift: ‘YOLO’. Ik vind het prima, dat de meesten van mijn leeftijd het wel doen, alleen past het simpelweg niet bij mij. Ook gebruik ik in een normale Nederlandse zin weinig tot geen Engelse woorden. Ik zeg bijvoorbeeld niet; ‘awkward’, maar; ‘gênant’ of ‘ongemakkelijk’. Woorden als: chill, awesome of nice klinken niet uit mijn mond. Ook doe ik niet aan ‘modewoordjes’.

Ik hoor je denken: moet die jongen niet een beetje met zijn tijd meegaan? Mijn antwoord daarop is, dat ikzelf al in die tijd zit. Ik kan niet op een trein stappen terwijl ik allang in de coupé plaats heb genomen. Dus wat doe je dan? Blijven zitten en toch maar een selfiestick kopen om te oefenen? Toch maar iedere vrijdag- en zaterdagnacht, tegen wil en dank, dansend op een bar eindigen? Toch maar Snapchat installeren? Toch maar mijn vocabulaire aanpassen?

Of bij het eerstvolgende perron uitstappen en besluiten te gaan lopen. Niet het vooraf vastgelegde spoor volgen, maar je eigen weg kiezen. Links gaan waar het goed voelt links te gaan en rechts gaan waar het voelt, dat rechts de juiste keuze is. Persoonlijk denk ik het laatste. Bovendien zitten alle coupés zo over-overvol, dat het verschil tussen de eerste en tweede klas allang niet meer zichtbaar is.