December: a wonderful time

Terwijl ik me een weg baan door de menigte met mensen, struikel ik haast over een doosje met kerstballen erin. Niet dat ik me verbaas over dat doosje met kerstballen, want die zijn vanaf september alweer in de schappen te vinden. Ik vraag me af hoe al die ouders van jonge kinderen hun kroost nu weer uit hebben moeten leggen dat zowel de kerstman, Sinterklaas als Sint Maarten alweer hun intrede hebben gedaan in de winkelketens, nog maar voordat het zover is. En hoe ze het volhouden dat hun kroost om zowel kerstkransjes, pepernoten als Sint Maarten-snoepgoed op de grond gaan liggen bij de kassa’s, in de hoop hun ouders te overtuigen van het levensbelang van het kopen ervan. En dan heb ik het nog niet eens over Halloween en Thanksgiving, wat spontaan over is komen waaien vanuit Amerika. De decembermaand is weer aangebroken en we komen steeds dichterbij de feestdagen, (wat ons dus al vanaf september in de neus wordt gewreven). Terwijl ik verder loop door de stad wordt me gevraagd of ik niet een ‘special, limited Christmas-edition’-nagellak wil kopen. Een paar meter verderop krijg ik haast een stuk vlees in mijn mond gepropt; of ik even een nieuw gourmetstel wil uitproberen, ideaal voor de feestdagen. Vervolgens word ik verblind door een paspop met glitterende kerstjurk waar de Toppers ‘u’ tegen zeggen en word ik haast een parfumerie ingetrokken omdat ik alleen daar het perfecte decembercadeau voor mijn partner zou kunnen vinden (heus waar). Ik vraag me af of dit nu echt de ‘most wonderful time of the year’ is, of dat het inmiddels een grote hysterie is waarbij de gemiddelde mens al maanden van tevoren nerveus is over wat er op het kerstmenu moet komen te staan. Begrijp me niet verkeerd: ik ben dol op de feestdagen. Ik vind het enorm fijn dat er in de donkere decembermaanden gezellige dagen zijn om naar uit te kijken. Ja, ik ben het type dat op kerstavond op de bank zit met een glas glühwein en stoofperen op het vuur om vervolgens een doos tissues te legen tijdens het kijken naar ‘All you need is love’. Wat ik probeer te zeggen, is dat het meisje met de zwavelstokjes ook alleen maar haar zwavelstokjes had. En dat de feestdagen uiteindelijk horen te draaien om warmte en liefde. Nee, ik ben geen moraalridder en ben ook best gevoelig voor dat glitterende kerstjurkje met een vleugje Gerard Joling erin. En ja, drie keer raden wat ik nu op mijn nagels heb zitten. Maar laten we in deze tijden van commercie niet het belangrijkste van allemaal vergeten: fijn gezelschap.