De prinsessen wc van Olivia en Leo

Iedereen kent ze wel vieze, ranzige wc’s waar je, omdat je zo nodig moet, met een wasknijper op de neus toch gebruik van maakt. Die wc’s vindt je meestal vindt op de snelweg naar de zon. Afgelopen zaterdag trakteerde ik mijn dochter Anna-Louisa op een dagje Amsterdam ter gelegenheid van haar negende verjaardag. Samen met papa de grote stad in en doen wat een meisje van haar leeftijd leuk vindt. Winkelen in de Kalverstraat een rondvaart door de grachten of mimespelers en duiven pesten op de dam.
We waren net de trein uit gestapt toen ze vroeg waar de wc was. Ik vertelde haar dat we wel even in de stad zouden plassen want ook ik verlangde hevig naar het stilletje. Terwijl wij Amsterdam inliepen legde ik haar uit dat wc’s op treinstations vaak vreselijk stonken en dat plassen 0.70 cent koste. Nederlanders en geld. Aangezien Anna de Bijenkorf wilde zien stelde ik haar voor daar te plassen. Helaas,ik ben 52, kon het niet ophouden en rende een café op het Damrak binnen.
New York film academy café is zo’n café waar ik wel naar binnen zou lopen voor meer dan alleen mijn behoeften. Gezellig, rumoerig en goed gevuld met vrolijke energie. Een stenen trap leidde ons naar het walhalla der wc’s. Een vrolijke vrouwenstem begroeten ons. “Dag mijnheer en goedemorgen prinses”. Anna en ik keken een vrolijk gezicht aan die ons direct het gevoel gaf dat wij van adel waren. De ruimte rook naar de wachtruimte waar ik jarenlang Bio energetische therapie had gehad. Als ik mijn ogen sloot zag ik een heideveld vol bloeiende bloemen, zoemend bijtjes en weghuppelende konijntjes.
De naam van de lieve Surinaamse vrouw was Olivia en zij begeleidde Anna naar haar Prinsessen wc die alleen voor speciale gasten was. Voordat zij ging zitten werd de toiletbril nog een keer ingespoten met heideveld en kon Anna Majestueus plassen. Toen zij terug liep stond Olivia al klaar met zeep en spoot een beetje zeep in haar handen. Hierna werden haar handen ingesmeerd met handcrème die zij “De 45 seconden van geluk noemde” Na het toiletbezoek nog een Haags hopje, grappig in Amsterdam en genieten van de hoofdstad.
Later, op de weg terug wilde Anna weer naar haar speciale toilet waar het spitsuur was. Man Leo, een gezellige praatgrage Amsterdammer, legde mij uit dat iedereen zo magnifiek wordt geholpen en daar hebben Anna en ik een halfuurtje met groot plezier naar gekeken. Olivia en Leo jullie zijn geweldig en maken een wc-bezoek een waar genoegen. Nederland gaat dit zien en beleven.